Een jaar later, een onverwachte gast
Ik probeerde het te vergeten. Maar sommige wonden helen nooit echt.
Op een regenachtige avond klopte er iemand op mijn deur.
Hij was een lange, elegante man in pak. Er lag emotie in zijn ogen.
« Mijn naam is Daniel, » zei hij zachtjes.
« Ik ben de echtgenoot van je moeder. »
Ik verstijfde. Wat wilde hij?
Dan haalt hij een klein doosje tevoorschijn.
« Ze heeft me nooit over jou verteld… Maar ik heb de brieven gevonden. »
In de doos: tientallen enveloppen.
Handgeschreven brieven.
Eén voor elk jaar sinds mijn geboorte.
« Aan mijn mooie kind… »
Ik opende de eerste brief met trillende handen. Hij begon zo:
« Mijn mooie kind, ik denk elke dag aan je. Weet dat ik genoeg van je hield om je te laten gaan. »
Elk woord raakte me diep. Ik besefte dat achter zijn stilte angst schuilging… maar ook liefde.
Daniel keek mij ontroerd aan.
« Ze ligt in het ziekenhuis. Ze wacht op je. Ze wilde dat je deze brieven kreeg. »
Als je wilt doorgaan, klik op de knop onder de advertentie ⤵️
Advertentie
