Ze was een jonge vrouw met voorspelbare routines, duidelijke verantwoordelijkheden en voortdurende communicatie met haar familie.

Er was iets vreselijks gebeurd in de vier blokken tussen de winkel van Don Aurelio en het huis van de familie.

Maar wat? Hoe en waarom bleven onbeantwoorde vragen die María Teresa de komende vijftien jaar zouden kwellen.

De eerste theorie, die zowel het officiële onderzoek als de speculaties in de buurt domineerde, wees op een expres ontvoering door criminelen die Ana hadden aangezien voor een jonge vrouw uit een rijke familie.

Het was 2002 en Monterrey kampte met een verontrustende toename van dit soort criminaliteit. De hypothese kreeg kracht doordat Ana, ondanks haar afkomst uit een gezin met beperkte middelen, een uiterlijk had dat ontvoerders die haar oppervlakkig observeerden, in verwarring kon brengen. Ze was een verzorgde jonge vrouw, droeg altijd schone en gestreken kleren en liep met het zelfvertrouwen van iemand die gewend is zich onbezorgd door haar buurt te bewegen.

Rechercheur Carlos Mendoza, die aanvankelijk aan de zaak was toegewezen, ontwikkelde een specifieke theorie. Het is waarschijnlijk dat een criminele bende de jonge vrouw als potentieel doelwit had geïdentificeerd zonder haar werkelijke financiële situatie grondig te onderzoeken. Toen ze hun fout beseften, besloten ze haar mogelijk uit de weg te ruimen om te voorkomen dat ze geïdentificeerd zouden worden. Deze theorie verklaarde het totale gebrek aan contact na de ontvoering.

In traditionele ontvoeringszaken leggen criminelen contact met de familie om over losgeld te onderhandelen. In Ana’s geval kwamen er nooit telefoontjes binnen met een verzoek om geld. María Teresa vond in de eerste maanden van de zoektocht enige logica in deze verklaring. Het gaf haar hoop dat Ana nog leefde, vastgehouden op een afgelegen locatie door criminelen die haar uiteindelijk zouden vrijlaten zodra ze bevestigden dat de familie het losgeld niet kon betalen.

De tweede belangrijke theorie kwam voort uit opmerkingen van buren over een onbekende auto die in de dagen vóór de verdwijning in de buurt was gezien. Mevrouw Maldonado herinnerde zich dat ze een grijze sedan had gezien met kentekenplaten die ze zich niet meer kon herinneren, bestuurd door twee mannen die de dagelijkse routines van de buurt leken te observeren.

« Ik hechtte er destijds geen waarde aan », vertelde mevrouw Maldonado aan de rechercheurs. Ik dacht dat het familieleden van een nieuwe buurman waren, of misschien verkopers, maar nu ik erover nadenk, vond ik het vreemd dat ze zo lang in de auto bleven zitten. Deze informatie leidde tot een intensieve zoektocht naar getuigen die aanvullende informatie over het verdachte voertuig konden geven.

Wekenlang concentreerde het onderzoek zich op het lokaliseren van soortgelijke auto’s, het doornemen van diefstalgegevens en het maken van schetsen van de inzittenden. De theorie over de verdachte auto’s hield de rechercheurs bijna zes maanden bezig, maar leverde nooit concrete aanwijzingen op die naar Ana leidden.