Ze liep langzaam naar de microfoon; alles was verdacht. Alsof het bij het programma hoorde. Niemand durfde haar vragen te stellen.
Ik glimlachte instinctief naar haar, denkend dat ze iets aardigs wilde zeggen.
Ze kwam dichterbij. Heel dichtbij. Te dichtbij. En plotseling sneed haar hand door de lucht.
Een klap. Gewelddadig. Droog. Perfect.
En toen, toen ik erachter kwam wie de zwangere vrouw was.
Lees meer in de eerste reactie.
Bekijk meer
Gezinsspelletjes
Ik begreep er niets van. Absoluut niets.
De kamer werd doodstil. Het bestek bevroor. De dj zette de muziek uit.
En hoewel het allemaal mijn schuld was, stond mijn schoonmoeder op en fluisterde tegen me:
« Maak geen scène. Ga gewoon… weg. »
Dus ik ging weg. Gebroken.
De volgende dag begon alles uit elkaar te vallen.
Het nieuws stroomde binnen. De optredens werden opgenomen. Mensen begonnen vragen te stellen. Niet aan mij. Maar overal om me heen. Binnen. Tussen vrienden. Ogen veranderden. Langzaam begonnen de tongen te kwispelen.
De vrouw die me sloeg? Dit was niet zomaar een gast.
