Het verbond haar met mijn bron. Geschiedenis. Een geheim dat onthuld werd voordat ik « ja » had gezegd.
En bijna iedereen om me heen weet er minder van.
Het maakt me gewoon kapot, meer dan de klap zelf. Niet de pijn, niet de vernedering. Maar de melk. De collectieve leugen. De keuze om me te gebruiken voor de schijn, voor bedreigingen.
Vandaag is niets meer hetzelfde. Niet in mijn huwelijk. Niet in mijn familie. Niet bij ons, niet bij mij.
Maar ik sta weer op. Want in werkelijkheid, tien klappen… ik was het niet die ze kreeg. Het is waar dat het me dwarszit. Uiteindelijk.
