De spanning was aanstekelijk en voor het eerst in jaren keek ik echt uit naar een familievakantie. Ik pakte mijn telefoon weer, dit keer om de groepsapp met de familie te checken. De spanning was voelbaar. Tante Marie heeft net onze vluchten geboekt. Thomas kan niet wachten om de Franse keuken te proberen. Oom James, Sarah en de kinderen hebben hun koffers al ingepakt. Ik kan niet geloven dat het nog maar twee weken duurt.
Neef Michael heeft de wijntour voor vrijdag gepland. Dat is beter dan de saaie Thanksgiving uit zijn geboorteplaats. 23 familieleden hadden hun komst bevestigd, een mix van tantes, ooms, neven en nichten, hun partners en kinderen. De uitgebreide familie was groot en hecht, verspreid over verschillende steden, maar verenigd door oprechte liefde voor elkaar.
Iedereen behalve mijn ouders en Emma’s gezin van vier. Ik had privétours, wijnproeverijen, kooklessen met een lokale chef-kok en een spectaculair Thanksgiving-feest georganiseerd, dat Amerikaanse traditie zou combineren met Franse elegantie. Mijn telefoon trilde weer. Ma, misschien kun je met Kerstmis komen als Emma’s schema het toelaat. Ik moest bijna hardop lachen.
Altijd voorwaardelijk, altijd afhankelijk van Emma’s plannen. Ik reageerde niet eens. In plaats daarvan concentreerde ik me op de laatste voorbereidingen. Het personeel van de villa had alles onder controle, maar ik wilde dat elk detail perfect was. De slaapkamers waren toegewezen, de activiteiten gepland, de menu’s zorgvuldig samengesteld.
Ik had zelfs een professionele fotograaf geregeld om onze festiviteiten vast te leggen. De logistiek van het ontvangen van 23 mensen in Frankrijk was complexer dan ik aanvankelijk had verwacht, maar ook ongelooflijk lonend om te organiseren. Ik had samengewerkt met een lokale conciërgeservice om de luchthaventransfers te coördineren, zodat elk aankomend gezinslid door een privéchauffeur werd opgewacht en comfortabel naar de villa werd gebracht.
Het beeld van mijn familieleden die in luxe auto’s door het Franse platteland reden, terwijl mijn ouders thuis zaten, was bijzonder bevredigend. Elke slaapkamer was toegewezen op basis van familiedynamiek en voorkeuren. Tante Marie en oom Thomas, de vroege vogels, kregen de kamer op het oosten met uitzicht op de zonsopgang. De gezinnen met jonge kinderen werden op de tweede verdieping geplaatst voor gemakkelijke toegang tot de tuin.
De tieners werden gegroepeerd in het omgebouwde koetshuis, waardoor ze onafhankelijk waren en toch dicht genoeg bij elkaar zaten om toezicht te houden. Ik had extra personeel voor de week ingehuurd via een luxe conciërgeservice: chef-kok Antoine met ervaring in zowel de Franse als de Amerikaanse keuken, extra schoonmaakpersoneel om ervoor te zorgen dat alles brandschoon bleef, en een tweetalige activiteitencoördinator om de grote groep te helpen beheren en eventuele taalbarrières op te lossen. De investering was aanzienlijk, maar mijn gezin ware luxe zien ervaren was elke cent waard.
euro. De planning van de activiteiten was een werk van liefde geweest. Ik had privérondleidingen door nabijgelegen wijngaarden geregeld, compleet met wijnproeverijen en voorlichting over de wijnbouw in de regio. Een gerenommeerde lokale chef-kok zou kooklessen geven en familieleden leren hoe ze traditionele gerechten uit de Provence moeten bereiden.
Ik boekte een privéjacht voor een cruise bij zonsondergang langs de kust en regelde rondleidingen door historische dorpen en kunstmusea. Voor de kinderen organiseerde ik speurtochten door de tuinen van de villa, kunstlessen met een lokale schilder en strandexcursies, waarbij alle benodigde uitrusting aanwezig was.
