Rechten studeren is duur, had mijn moeder gezegd. Weet je zeker dat dit wel praktisch is? Ondertussen werd Emma’s besluit om voor de derde keer van studierichting te veranderen, met instemmende knikjes en aanbiedingen om een extra semester te financieren ontvangen. Het verschil in huwelijkse voorwaarden was misschien wel het meest flagrante voorbeeld van hun favoritisme.
Emma’s bruiloft twee jaar geleden was een productie van $ 75.000 die onze ouders volledig financierden. Vrijgezellenfeesten op locatie, designerjurken, een uitgebreide receptie in de countryclub, kosten noch moeite werden gespaard. Toen ik vijf jaar eerder verloofd was, hadden mijn ouders me een cheque van $ 2.000 gegeven en voorgesteld om het simpel te houden.
De verloving liep op niets uit, deels door de stress van het plannen van een bruiloft met een krap budget en 60-urige werkweken bij het kantoor. Maar hun opluchting dat ze niet meer hoefden bij te dragen was voelbaar. Zelfs mijn carrièreprestaties leken zich in een parallel universum te afspelen waar ze er niet toe deden. Partner worden bij een van de meest prestigieuze advocatenkantoren van de stad vóór mijn 35e was iets waar de meeste advocaten alleen maar van konden dromen.
De financiële beloningen hadden me in staat gesteld om beleggingspanden te kopen, veel te reizen en een aanzienlijke portefeuille op te bouwen. Maar voor mijn ouders was het gewoon Olivia’s werk, iets wat ze terloops noemden terwijl ze iedereen die het maar wilde horen vertelden over Emma’s laatste blogpost over moeders of de activiteiten van haar kinderen op de peuterspeelzaal.
Terwijl Emma voor elke kleine prestatie in de schijnwerpers stond, werden mijn successen begroet met beleefde knikjes en snelle veranderingen van onderwerp. Zelfs toen ik vorig jaar partner werd bij mijn advocatenkantoor, slaagden mijn ouders erin om een feestelijk diner te laten uitmonden in een gesprek over een tweeling die naar de peuterspeelzaal ging. De aankondiging van de partner was bijzonder pijnlijk. Ik had meer dan tien jaar naar dit moment toegewerkt en relaties, een sociaal leven en persoonlijke tijd opgeofferd om mijn carrière op te bouwen.
Toen de senior partners me in de vergaderruimte riepen en me het partnerschap aanboden, heb ik echt gehuild. Het was niet alleen een teken van financiële zekerheid, maar ook een bevestiging van al die jaren waarin ik me door onmogelijke zaken heen had geworsteld en meer uren had gefactureerd dan menselijkerwijs mogelijk leek.
Ik belde mijn ouders meteen na het tekenen van de partnerschapsovereenkomst, ik kon mijn enthousiasme nauwelijks bedwingen. Mam, ik heb het gedaan. Ik ben partner geworden. De reactie was op zijn best lauw. Oh, dat is leuk, lieverd. Luister, mag ik je terugbellen? Emma brengt de tweeling en ik wil hun hapjes afmaken. Toen ik ze eindelijk zover kreeg om mee te eten, hoopte ik op iets bijzonders.
