Waarom zou ik de mensen die me echt waardeerden niet samenbrengen op een plek die onvergetelijke herinneringen zou creëren? Toen ik het idee opperde om Thanksgiving in de villa te vieren, was de respons overweldigend. Tantes en ooms, die normaal gesproken de feestdagen doorbrachten met het luisteren naar de eindeloze lofzangen van mijn ouders op Emma, maakten plotseling plannen voor een internationale reis.
Neven en nichten zochten vluchten uit en stemden hun schema’s op elkaar af. Zelfs de tieners in de familie keken uit naar een feestdag die normaal gesproken saaie gesprekken met volwassenen betekende. De planning was een eigen leven gaan leiden. Familieleden zochten naar activiteiten, deelden Pinterest-borden met Franse Thanksgiving-ideeën en startten groepsgesprekken om outfits voor foto’s te coördineren.
De spanning was aanstekelijk en voor het eerst in jaren keek ik echt uit naar een familievakantie. Ik pakte mijn telefoon weer, dit keer om de groepsapp met de familie te checken. De spanning was voelbaar. Tante Marie heeft net onze vluchten geboekt. Thomas kan niet wachten om de Franse keuken te proberen. Oom James, Sarah en de kinderen hebben hun koffers al ingepakt. Ik kan niet geloven dat het nog maar twee weken duurt.
Neef Michael heeft de wijntour voor vrijdag gepland. Dat is beter dan de saaie Thanksgiving uit zijn geboorteplaats. 23 familieleden hadden hun komst bevestigd, een mix van tantes, ooms, neven en nichten, hun partners en kinderen. De uitgebreide familie was groot en hecht, verspreid over verschillende steden, maar verenigd door oprechte liefde voor elkaar.
Iedereen behalve mijn ouders en Emma’s gezin van vier. Ik had privétours, wijnproeverijen, kooklessen met een lokale chef-kok en een spectaculair Thanksgiving-feest georganiseerd, dat Amerikaanse traditie zou combineren met Franse elegantie. Mijn telefoon trilde weer. Ma, misschien kun je met Kerstmis komen als Emma’s schema het toelaat. Ik moest bijna hardop lachen.
Altijd voorwaardelijk, altijd afhankelijk van Emma’s plannen. Ik reageerde niet eens. In plaats daarvan concentreerde ik me op de laatste voorbereidingen. Het personeel van de villa had alles onder controle, maar ik wilde dat elk detail perfect was. De slaapkamers waren toegewezen, de activiteiten gepland, de menu’s zorgvuldig samengesteld.
Ik had zelfs een professionele fotograaf geregeld om onze festiviteiten vast te leggen. De logistiek van het ontvangen van 23 mensen in Frankrijk was complexer dan ik aanvankelijk had verwacht, maar ook ongelooflijk lonend om te organiseren. Ik had samengewerkt met een lokale conciërgeservice om de luchthaventransfers te coördineren, zodat elk aankomend gezinslid door een privéchauffeur werd opgewacht en comfortabel naar de villa werd gebracht.
