De wetenschap ondersteunt dit. Stress zorgt ervoor dat je cortisolspiegel stijgt, wat je vermogen om in slaap te vallen en door te slapen kan verstoren. Maar het is niet alleen stress die meespeelt. Deze onderbrekingen in de vroege ochtend kunnen ook wijzen op:
Slaaptekort: Als je niet regelmatig genoeg rust krijgt, past je lichaam zich aan – vaak door de manier waarop je de verschillende slaapfasen doorloopt te veranderen.
Veranderingen in de bloedsuikerspiegel: Het overslaan van het avondeten of laat snacken kan je bloedsuikerspiegel verstoren, waardoor je onverwachts wakker kunt worden.
Verwarring over je circadiane ritme: Te laat opblijven of te vroeg wakker worden kan je biologische klok in de war brengen.
Hormonale veranderingen: Vooral tijdens de menopauze of andere levensfasen kunnen hormoonschommelingen je slaap onvoorspelbaar maken.
De mythe van het inhalen van slaap
Je denkt misschien dat je de problemen kunt oplossen door in het weekend uit te slapen, maar onderzoek toont aan dat deze strategie niet altijd werkt. Uit een onderzoek bleek dat het vier volle dagen kan duren om te herstellen van slechts één uur slaapverlies.
Kortom: consistentie is belangrijker dan kwantiteit. Je circadiane ritme snakt naar regelmaat, net als een kat die elke dag op hetzelfde tijdstip gevoerd wil worden. Een keer per week uitslapen heeft weinig zin als je bed- en opstatijden alle kanten opgaan.
Wat echt helpt (zonder gimmicks)
Hieronder leest u wat de wetenschap (en wat zelfonderzoek) suggereert dat daadwerkelijk werkt als het gaat om het verminderen van dat vervelende vroege ontwaken:
1. Blootstelling aan licht is de sleutel
