Waarom slaapcycli belangrijker zijn dan je denkt
Elke nacht doorloopt je hersenen verschillende slaapfasen, en elke volledige cyclus duurt ongeveer 90 tot 120 minuten. Aan het begin van de nacht krijg je meer diepe slaap – de soort slaap die je lichaam helpt herstellen en opladen. Maar naarmate de nacht vordert, kom je in langere REM-slaapfases – dat is de fase waarin je dromen hebt en je hersenen emoties en herinneringen verwerken.
Tijdens de REM-slaap wordt je brein ook actiever, waardoor je juist in de vroege ochtenduren (tussen 3 en 5 uur ‘s ochtends) het meest wakker wordt. Je geest werkt zich dan misschien een hele stapel emoties of onafgemaakte gedachten van de dag af.
En als je al een tijdje te weinig slaapt? Dan begint dat gebrek aan goede slaap zich te vermenigvuldigen. Eén slechte nacht kan de volgende veroorzaken – als een lawine van slaapschuld die steeds groter wordt. Hoe vermoeider je wordt, hoe moeilijker het wordt om goed te slapen. Het is een frustrerende cyclus, maar er zit wetenschap achter.
Uw chronotype zou de boosdoener kunnen zijn
Niet ieders interne klok loopt volgens hetzelfde schema. Sommige mensen staan vroeg op en voelen zich ‘s ochtends scherp (ochtendmensen), terwijl anderen pas laat in de avond op gang komen (avondmensen). Deze neigingen staan bekend als chronotypen en worden grotendeels beïnvloed door je genen.
Dit is de clou: het moderne leven trekt zich niets aan van je chronotype. De maatschappij is vaak voorstander van vroege vogels – denk aan vroege werkvergaderingen, schooluitjes of ochtendtrainingen. Als je van nature een avondmens bent, maar gedwongen wordt tot een ochtendroutine, kan je lichaam in opstand komen. Wakker worden om 3 uur ‘s nachts zou de manier kunnen zijn waarop je systeem protesteert tegen wat wetenschappers sociale jetlag noemen – de verstoring tussen je biologische ritme en je dagelijkse schema.
Wat uw 3 uur ‘s nachts wakker worden u mogelijk vertelt
Na maandenlang deze ontwaakmomenten te hebben bijgehouden, merken veel mensen een patroon op. Ze ontstaan meestal na bijzonder stressvolle dagen, nachtenlang achter de computer zitten of momenten waarop ze de behoefte aan rust hebben genegeerd.
