innengedrongen en tot as herleid. Alejandro herinnerde zich een zin die zijn vader hem tijdens ruzies altijd voorhield: « Op jouw leeftijd onderhield ik het gezin al, en jij bent nog steeds in de wolken. »
Nu begreep hij het. Zijn vader hielp Lucía niet. Hij nam wraak op Alejandro voor de lichtzinnigheid die hij nooit had gehad.
Alejandro hing zwijgend op. Van binnen was hij leeg. Geen woede, geen verdriet. Alleen een oogverblindende helderheid.
Hij opende de bankapp en blokkeerde al zijn passen. Vervolgens zocht hij het nummer van het trouwbureau op…
De telefoon ging een paar keer over voordat er iemand opnam. Alejandro schraapte zijn keel; voor het eerst in jaren voelde hij zich weer in controle.
« Goedemiddag. Dit is Alejandro Martín, de broer van Lucía. Ik bel om een wijziging te melden met betrekking tot het evenement dat gepland staat voor juli. »
“Tuurlijk, meneer Martín, vertel het me maar,” antwoordde een vriendelijke stem.
