« Het spijt me, » zei ze zachtjes. Hij keek op, zijn ogen vol leven ondanks het vuil. « Mijn naam is Elena. Die jongen, Liam… hij… Hij is erg aan je gehecht. »
Hij glimlachte. « Ik weet het. Hij praat met vogels. Ze begrijpen dingen die mensen niet begrijpen. »
Ze lachte ondanks zichzelf. « Mag ik… Weet je hoe je heet? »
“John,” antwoordde hij eenvoudig.
Ze praatten. Twintig minuten. Toen een uur. Elena vergat de vergadering. Ze vergat de paraplu, de regen die over haar rug stroomde. Jonas vroeg niet om geld. Hij vroeg haar naar Liam, naar haar bedrijf, hoe vaak ze lachte, en hij luisterde. Hij luisterde echt.
Hij was aardig. Intelligent. Eenvoudig. En totaal anders dan alle mannen die ze ooit had gekend.
De dagen vormden een week.
Elena bracht koffie. Toen soep. Toen een sjaal.
Liam tekende Jona en zei tegen zijn moeder: « Hij is net een engel, mam. Alleen verdrietig. »
Op de achtste dag stelde Elena een vraag die ze niet had verwacht:
« Wat… Wat zou je doen om je leven opnieuw te beginnen? Om een tweede kans te krijgen? »
Jonas keek weg. « Iemand moet geloven dat ik nog steeds belangrijk ben. Dat ik niet zomaar een spook ben dat mensen niet opmerken. »
Toen keek hij haar recht in de ogen.
« En ik wil dat die persoon echt is. Zodat ze geen medelijden met me hebben. Zodat ze gewoon… voor mij kiezen. »
En zo gebeurde het dat Elena Ward, de miljardair en CEO die vóór het ontbijt bedrijven in kunstmatige intelligentie had gekocht, nu op 43rd Street in de regen knielde, met haar ring in haar hand, voor een man die niets had.
Jonas zag er verdwaasd uit. Verdoofd. Niet vanwege de camera’s die om hem heen flitsten of de menigte mensen met opgetrokken wenkbrauwen.
En door haar.
« Wil je met me trouwen? » fluisterde hij. « Elena, ik heb geen naam. Ik heb geen bankrekening. Ik slaap achter een vuilnisbak. Waarom ik? »
Ze slikte. « Omdat je mijn zoon aan het lachen maakt. Omdat je me weer laat voelen. Omdat jij de enige was die niets van me wilde, je wilde me gewoon leren kennen. »
Jonas keek naar het doosje in zijn hand.
Toen deed hij een stap achteruit.
