Eerste stappen
Ik verhuisde naar het kleine appartement van een vriendin. Ik sliep op haar bank, maar het kon me niet schelen. Elke dag bestudeerde ik papierwerk met Arturo. Tussen hen vond ik een opname van David:
—“Ana, als je dit ziet, betekent het dat ik weg ben. Ik vertrouw je boven alles. Wees niet bang, de kracht ligt in jouw handen.”
Ik huilde, maar die boodschap werd mijn grootste motivatie.
De confrontatie in de rechtbank
Bij de eerste zitting droeg ik een zwart pak, met trillende benen. Isabel en Fernando zaten erbij, arrogant in hun invloed.
—“Denk je echt dat je ons kunt verslaan?” fluisterde Isabel minachtend.
Onze advocaat onthulde het geheime testament. Voor het eerst zag ik angst op hun gezichten. De oorlog was begonnen.
De media waren
De Rodríguez-clan zette topadvocaten in en begon een lastercampagne: « Provinciale weduwe jaagt op miljoenen. » Ze schilderden me af als een fortuinzoeker. Ik verloor vrienden, ik verloor mijn baan in de bibliotheek, maar nooit mijn vastberadenheid.
De onverwachte bondgenoten
Toen ik me volkomen in de steek gelaten voelde, verscheen er een beslissende bondgenoot in mijn gelederen: Don Ramírez, al jarenlang aandeelhouder van het bedrijf.
—“Uw man stond voor integriteit. Hij vertrouwde u. Ik ook.”
Met zijn steun hebben we corruptie aan het licht gebracht die Fernando rechtstreeks in diskrediet bracht.
