Ik voelde me zo slecht dat ik me ziek moest melden. Hij zette thee met honing en citroen voor me en ik ging weer naar bed. Zittend op het bed probeerde ik me te herinneren hoe slecht Aiden me had behandeld. Hij was niet altijd zo geweest…
Alleen ter illustratie. | Bron: Pexel
Maar ik besefte dat ik me niet kon herinneren wanneer Aiden me voor het laatst had geholpen of me enige vorm van steun had geboden. Zelfs als hij ongelijk had, slaagde hij er altijd in mij de schuld te geven. Ik huilde mezelf in slaap.
Toen ik wakker werd, hoorde ik stemmen uit de gang komen. Was hij thuisgekomen? Waarom was hij teruggekomen? Was hij iets vergeten?
« Ga naar buiten, ik denk dat hij thuis is… » hoorde ik Aiden fluisteren. Hij vervolgde: « Dat gebeurt vandaag niet. » Ik stond op, liep naar de deur en deed hem discreet open. Tot mijn stomme verbazing zag ik een prachtige brunette in de gang staan.
Alleen ter illustratie. | Bron: Pexel
“Schat,” zei ze, “wanneer zien we elkaar weer?”
« Dit weekend. Ik ga tegen hem vechten en dan kunnen we twee dagen reizen. »
« Dat is geweldig! » riep ze terwijl ze in zijn armen sprong.
“Psst, maak alsjeblieft geen lawaai…!”
Ik kon mijn ogen niet geloven en ging terug naar bed. Het voelde als een nare droom. Ze verstopten zich niet eens! Ik moest deze man een lesje leren.
Alleen ter illustratie. | Bron: Pexel
Ik voelde iets in me veranderen. Wat moest ik doen? Waarom liet ik me zo behandelen? Een man die van me houdt en me goed behandelt…
Ik had een plan. Zodra Aiden het huis uit was, voelde ik me plotseling beter. Ik belde iemand om het slot van onze deur te vervangen. Het appartement was van mij.
Toen pakte ik al zijn spullen bij elkaar, stopte ze in koffers en kartonnen dozen en doorzocht het huis om te zien of er nog iets van hem over was.
