Nu, binnen in de St. Clement’s Church, schitterde de lucht met zonlicht door gekleurd glas. Rachel stond bij het altaar, trillend maar stralend, haar hart klopte sneller bij elk woord van de ceremonie. De priester glimlachte vriendelijk, de gasten keken toe met stille vreugde, en Evan reikte naar haar handen.
« Neem jij, Rachel Moore, Evan Ward tot je wettige echtgenoot… »
Voordat de priester klaar was met praten, vlogen de kerkdeuren open.
Een klein figuurtje in een blauwe jurk rende door het gangpad met een telefoon in haar hand. « Mam, stop! » riep Chloe, haar stem galmde door de gang. « Trouw niet met hem! Hij liegt tegen je! »
De gasten snakten naar adem. Rachel verstijfde, het boeket viel uit haar handen. « Chloe, wat doe je? »
Evans uitdrukking werd donkerder. « Ze is in de war, » zei hij snel. « Rachel, alsjeblieft, laten we doorgaan. »
Maar Chloe schudde fel haar hoofd en hief de telefoon hoog op. « Hij is niet wie hij zegt dat hij is. Kijk hier eens naar. »
Op het gloeiende scherm verscheen een foto van Evan en Nora die zoenend in een restaurant zaten. Gemompel klonk door de kerkbanken. Rachels knieën knikten. « Dat is je neef, » zei ze met gebroken stem.
« Ze is niet zijn nichtje, » zei Chloe met trillende stem. « Ze zijn samen. Ze hebben tegen je gelogen. »
Evan stapte naar voren, zijn masker gleed af. « Dit is belachelijk. Iemand heeft die foto vervalst. Ze wil je niet delen. »
Maar Chloe was er klaar voor. Ze tikte opnieuw op het scherm en een geluidsopname vulde de kerk.
Evans stem galmde duidelijk. « Zodra ze de huwelijkspapieren heeft getekend, is haar geld van ons. De weduwe zal het nooit zien aankomen. »
Toen klonk Nora’s lach. « Op een makkelijke buit. »
