Ik draaide me naar hem om en mijn bloed stolde in mijn aderen. Achter zijn rug, in het volle zicht van iedereen, hield hij een groot bord omhoog met de tekst:
“RED MIJ.”
Op dat moment leek de wereld stil te staan. Het gelach van de gasten, de bezorgde uitdrukking op het gezicht van de priester – alles vermengde zich, terwijl een golf van vernedering en woede in me opwelde.
Nu zal iedereen denken dat ik hem dwing met mij te trouwen, dacht ik bitter.
Dus deed ik iets waar ik nooit spijt van zal krijgen.
Kalm, zonder een woord te zeggen, stapte ik naar voren, griste het bord uit zijn handen en scheurde het langzaam in kleine stukjes, zodat iedereen het kon zien. Het scheuren van het papier, dat echode in de stilte van de kerk, klonk luider dan welke stem dan ook.
Mijn verloofde verstijfde. De gasten vielen onmiddellijk stil.
