Toen hij wegging, zat zijn vrouw in de keuken met een kop thee. « Grisha, ik dacht aan een apart budget, » begon ze kalm. « Dat is eerlijk. Ik heb vandaag een baan op afstand gevonden; ik ga mijn eigen brood verdienen. »
Grigory trok verbaasd zijn wenkbrauwen op. « En wie zorgt er dan voor Kirill? » Mam stemde toe te helpen. « Nu kun je je salaris besteden zoals je wilt. »
Tatiana glimlachte en zag de uitdrukking op haar gezicht van haar man veranderen. « Oké, » zei Grigory onzeker, duidelijk niet op zo’n reactie gerekend. « Laten we dan bespreken hoe we de kosten verdelen. »
« Kom op. We delen de huur en de boodschappen. We betalen samen voor de kleuterschool als Kiryl naar school gaat. »
« Alles is eerlijk en gelijk. » Grigory knikte, hoewel het duidelijk was dat hij verrast was door de overgave van zijn vrouw. Hij had gerekend op tranen, smeekbeden en een schandaal dat hem het morele recht zou geven om de deur dicht te slaan en te vertrekken.
Maar Tatiana gaf hem die kans niet. De volgende dagen verliepen in een gespannen vrede. Tatiana stortte zich op haar nieuwe baan, Irina Gennadyevna hielp met haar kleinzoon, en Grigory… Grigory keek verward.
Zijn plan was duidelijk niet volgens plan verlopen. En toen kwam de ochtend dat Grigory groen van angst werd. Tatiana maakte zoals gewoonlijk ontbijt: roerei, toast en koffie.
Alles zag er gewoon uit, maar op tafel lag een map vol met afdrukken. « Wat is dit? » vroeg Grigory, terwijl hij ging zitten. « Ons eigen budget, » glimlachte Tatiana.
« En nog één ding. Lees terwijl je eet. Heel informatief. »
Grigory opende de map en verstijfde. Voor hem lagen screenshots van zijn correspondentie met Angelina, kopieën van brieven van de makelaar en… een bankafschrift waarop duidelijk de uitgaven in restaurants, hotels en een juwelierszaak stonden vermeld. Alle uitgaven waren van de afgelopen maanden, een periode waarin hij had geklaagd over zijn geldgebrek en zijn vrouw van extravagantie had beschuldigd.
« Waar heb je dat vandaan? » vroeg Grigory hees, terwijl hij zijn vork neerlegde. « Laat maar, er is nog iets anders dat telt. » Tatiana ging tegenover hem zitten…
« Ik heb een echtscheiding en alimentatie aangevraagd. Als je niet wilt dat dit dossier naar je baas gaat – Angelina is toch je ondergeschikte? – dan raad ik je aan je niet te verzetten. » « Nee… dat kun je niet doen, » mompelde Grigory, terwijl hij nog bleker werd.
« Dat kan ik, » antwoordde Tatiana kalm. « En ik zal het doen als het moet. » « Je hebt twee opties.
« Of we gaan op een beschaafde manier uit elkaar, je vertrekt vandaag en betaalt hoge alimentatie, of… » Ze wierp een veelbetekenende blik op de aktetas. Grigory bleef zwijgen en verwerkte wat hij had gehoord. Toen stond hij langzaam op.
« Ik pak mijn spullen. En nog één ding, » voegde Tatiana eraan toe, terwijl ze naar de slaapkamer liep. « Doe de groeten aan Angelina. »
Ik hoop dat ze van je schnitzels geniet. Vergeet niet dat je voortaan zelf moet koken. Tegen de avond was Grigory niet meer in het appartement.
Hij vertrok stilletjes en liet zijn sleutels en een brief achter waarin ze beloofde geen problemen te veroorzaken met de scheiding of de alimentatie. Tatiana zat in de keuken, waar die ochtend de laatste scène van hun huwelijk zich had afgespeeld, en voelde een vreemde leegte. Geen spijt, geen wanhoop, maar een leegte, alsof er een onhandig, opdringerig meubelstuk uit het huis was verwijderd.
Irina Gennadyevna nam Kirill mee voor een wandeling en omhelsde haar dochter stevig. « Je hebt het juiste gedaan, Tanja. Het leven is lang, geluk komt vanzelf. »
En het leven ging inderdaad door. De scheiding verliep snel en relatief pijnloos. Grigori, die een schandaal op zijn werk vreesde, ging akkoord met alle voorwaarden van Tatjana, inclusief een aanzienlijke alimentatie en verdeling van de bezittingen.
Haar zoon liet haar het appartement na en haar ex-man kreeg een auto en een financiële vergoeding. Werken op afstand groeide geleidelijk uit tot een fulltime baan. Toen Kirill naar de kleuterschool ging, kreeg Tatiana een baan als financieel analist bij een groot bedrijf.
Haar carrière bloeide, haar inkomen groeide en drie jaar na haar scheiding kon ze zich een uitstapje naar de kust met haar zoon veroorloven. Niet naar Turkije natuurlijk, maar naar haar geboortestreek in het zuiden, maar dat was nog maar het begin. Een jaar later verscheen Maksym, een kalme, evenwichtige ingenieur, in haar leven en raakte meteen een gevoelige snaar bij Kirill…
