De schoolkantine van Lincoln High School in Chicago was gevuld met gepraat, terwijl leerlingen zich verdrongen voor hun ochtendborrel en bagels. Onder hen was Marcus Johnson, een zestienjarige nieuwkomer uit Atlanta. Marcus was lang, slank en straalde een zelfverzekerde, rustige uitstraling uit. Hij was bij zijn tante ingetrokken nadat zijn moeder een veeleisende baan als verpleegkundige had aangenomen, waardoor ze het hele land door moest reizen. Hoewel het wisselen van school voor Marcus geen onbekende was, wist hij maar al te goed dat ‘de nieuweling’ zijn vaak betekende dat je de verkeerde aandacht trok.
Met een pak melk en een klein ontbijtbroodje op zijn dienblad liep Marcus door de drukke cafetaria toen een stem de stilte doorbrak.
« Nou, nou, kijk eens wie daar is – de nieuwe jongen, » sneerde Tyler Brooks, een beruchte onruststoker die erom bekendstond iedereen te pesten die niet aan zijn idee van « cool » voldeed. Geflankeerd door twee vrienden liep Tyler op Marcus af met een dampende kop koffie in zijn hand.
Marcus liep door en besloot niet in te gaan op de vraag. Maar Tyler was niet het type om te negeren. Toen Marcus een tafeltje in de buurt bereikte, stapte Tyler voor hem en blokkeerde zijn doorgang.
« Denk je dat je hier zomaar binnen kunt lopen alsof het van jou is? Nee hoor. Wij hebben hier de touwtjes in handen, » spotte Tyler, terwijl zijn vrienden achter hem grinnikten.
