« Liam, » stamelde de jongen. « Twee mannen in donkere jassen hebben iets onder je jet gelegd. Ze zeiden: ‘Grant stort morgen neer.' »
Ongeruste blikken verspreidden zich onder de bemanning. Uiteindelijk beval Alexander: « Laat het vliegtuig aan de grond. Inspecteer het. »
Er ging een kreet van verbazing door de menigte. Monteurs haastten zich om het vliegtuig te controleren. Aanvankelijk leek er niets aan de hand, totdat er eentje verstijfde.
“Meneer… we hebben dit gevonden.”
Hij toonde een klein apparaatje dat vlakbij de brandstofleiding was bevestigd, met opgerolde draden en een zwak rood knipperlicht.
« Het is een bom, » zei de monteur grimmig. « Professioneel werk. Als je was weggereden, was hij ontploft. »
Er brak paniek uit – de politie zwermde toe, de passagiers schreeuwden. De waarschuwing van de jongen galmde door iedereen heen. Liam had tientallen levens gered.
Het nieuws verspreidde zich razendsnel: “Dakloze jongen redt miljardair van moordpoging.”
Ondertussen zat Liam geboeid, met tranen in zijn ogen over zijn vuile gezicht. « Ik zei toch… » fluisterde hij.
« Laat hem los, » beval Alexander scherp. Toen hurkte hij op ooghoogte en zei: « Je hebt ons gered. Maar hoe wist je dat? »
Liam legde uit hoe hij bij de hangars sliep voor de warmte, de saboteurs had gehoord en had gezien hoe ze het apparaat hadden geplaatst. Hij wilde de politie bellen, maar wist dat niemand zou luisteren.
