Het geluid van een motor
Op een avond zat Emily na een lange dag in haar kleine houten stoel thee te drinken. Plotseling klonk het gerommel van een motor door haar stille straat. Ze fronste. Er reden nooit dure auto’s door deze arme buurt.
Het geluid werd luider totdat er een gepoetste zwarte SUV verscheen, glinsterend onder de straatlantaarns. Emily’s hart sloeg een slag over. Ze had nog nooit zo’n voertuig in de buurt van haar huis zien stoppen. De SUV remde af vlak voor haar verweerde huis en haar handen trilden toen ze haar theekopje neerzette.
Het bestuurdersportier ging open. Een lange man in pak stapte uit en opende snel de achterdeuren. Vier jonge vrouwen stapten sierlijk uit, elegant gekleed, hun blik dwaalde over Emily’s kleine huisje.
Een reünie die alle verwachtingen overtreft
Even herkende Emily hen niet. Ze zagen er zo anders uit – volwassen, sterk, succesvol. Toen wist haar hart wat haar ogen niet konden ontkennen. Het waren zij. De vier meisjes die ze had grootgebracht. Tranen vertroebelden haar zicht.
Voordat ze kon bewegen, renden ze al naar haar veranda. De houten treden kreunden onder hun gehaaste stappen.
« Mama Emily! » riep een van hen, haar stem barstte van vreugde en dankbaarheid. Die ene klank verbrijzelde de laatste muur van twijfel in Emily’s hart. Tranen stroomden rijkelijk over haar gezicht.
Ze sloegen hun armen om haar heen en omhelsden haar zo stevig dat ze bijna achterover in haar stoel viel. Emily snikte onbedaarlijk, overmand door emoties die te sterk waren om te bedwingen.
Woorden die elk litteken genazen
Toen ze eindelijk kon spreken, brak haar stem. « Kijk eens naar jullie, mijn mooie meisjes… wat is er van jullie geworden? »
