Elke zondagmiddag, zo rond een uur of één, pakt Sarah haar spons en emmer om de ramen te wassen. Het is voor haar een routine geworden, een moment om even lekker bezig te zijn en tegelijkertijd haar huis op te frissen. Haar buren lijken het nooit een probleem te hebben gevonden – behalve één.
Haar buurman, meneer De Vries, is een vriendelijke maar uitgesproken man van ergens in de zeventig. Hij woont al meer dan veertig jaar in de straat en ziet zichzelf een beetje als de hoeder van de buurtregels. Zijn grootste regel? Op zondag wordt er niet gewerkt. En dat geldt blijkbaar ook voor ramen wassen.
De eerste keer dat hij haar erop aansprak, dacht Sarah dat hij een grapje maakte. Ze stond op haar keukentrapje, emmer in de ene hand, spons in de andere, toen hij vanuit zijn voortuin riep:
“Sarah, moet dat nou? Het is zondag, een dag van rust.”
Ze glimlachte beleefd en antwoordde iets in de trant van: “Oh, maar ik vind dit ontspannend!” en ging vrolijk verder met haar ramen. Hij schudde zijn hoofd en liep weg, maar ze zag hem nog een tijdje hoofdschuddend in zijn tuin staan.
Een week later, weer op zondag, stond hij aan haar deur. Dit keer was hij serieuzer. “Ik wil niet onbeleefd zijn, maar zondag is een rustdag. Het stoort me als ik mensen zie werken. Zou je je ramen niet op een andere dag kunnen doen?”
Wordt vervolgd op de volgende pagina 👇
Als je wilt doorgaan, klik op de knop onder de advertentie ⤵️
