Op dat moment wist Sarah niet zo goed wat ze moest zeggen. Ze vond het onzin, eerlijk gezegd. We leven in een vrij land, toch? Ze respecteert zijn overtuiging, maar ze deelt hem niet. Voor haar is zondag gewoon een dag als alle andere. Maar ze wil ook geen ruzie met haar buurman. Ze waardeert het goede contact dat ze in de straat hebben, en hij is verder een aardige man. Hij brengt haar weleens appels uit zijn tuin en houdt een oogje in het zeil als ze een paar dagen weg is.
Dus wat moet ze doen?
Moet ze toegeven aan zijn verzoek en haar ramen op een andere dag wassen, puur om de vrede te bewaren? Of moet ze vasthouden aan haar eigen vrijheid en haar ramen blijven wassen wanneer ze dat wil, ondanks dat ze weet dat het hem stoort?
Ze betrapt zichzelf erop dat ze op zondagen inmiddels een beetje nerveus uit het raam kijkt. Staat meneer De Vries in zijn tuin? Kijkt hij afkeurend haar kant op? Soms voelt ze zich zelfs schuldig, en dat irriteert haar misschien nog wel het meest.
Wat zou jij doen in haar situatie? Toegeven uit beleefdheid of gewoon doorgaan met je eigen gewoontes? Ze hoort het graag!
