Mijn oma en ik hebben altijd een hechte band gehad. Toen ik opgroeide, bracht ik de meeste weekenden bij haar door en luisterde naar verhalen over haar jeugd en de avonturen die ze beleefde.
Becca met haar oma | Bron: Midjourney
Ze zette thee voor ons en we zaten op haar schommelstoel op de veranda te lachen om dingen die niemand anders dan wij belangrijk leken te vinden. Toen ik worstelde met de vraag wat ik met mijn leven wilde doen, was zij degene die me aanmoedigde om grafisch ontwerp te gaan studeren.
Dus toen ik hoorde dat haar toestand verslechterde, wist ik dat ik er moest zijn. Ik moest haar zien, haar hand vasthouden en haar herinneren aan de verhalen die we deelden. De zorgen over haar gezondheid waren als een zwaar gewicht op mijn borst, waardoor ik moeite had met ademhalen.
Zenuwachtige Becca | Bron: Midjourney
Ik vond eindelijk mijn plek bij het raam en zuchtte van opluchting. Ik zette mijn laptoptas onder de stoel voor me en ging zitten. Terwijl ik mijn gordel omdeed, zag ik de man die naast me zou komen zitten.
