AFLD daarentegen wordt veroorzaakt door overmatig alcoholgebruik. De lever breekt alcohol af, maar daarbij komen giftige stoffen vrij die schade aanrichten aan levercellen. Langdurig of zwaar alcoholgebruik zorgt voor aanhoudende ontstekingen, verzwakt de natuurlijke afweer van het lichaam en kan uiteindelijk leiden tot cirrose, een onomkeerbare vorm van leverschade.
De risicofactoren voor leververvetting zijn divers. Overgewicht, vooral rond de buik, speelt een grote rol. Mensen met diabetes type 2 lopen een verhoogd risico door hun insulineresistentie, die vetophoping in de lever bevordert. Ook verhoogde waarden van cholesterol en triglyceriden dragen bij aan de ontwikkeling van deze ziekte. Het metabool syndroom – een combinatie van hoge bloeddruk, overgewicht, verhoogde bloedsuikerspiegel en een verstoorde vetstofwisseling – vergroot het risico aanzienlijk.
Niet alleen overeten is gevaarlijk; ook een tekort aan voedingsstoffen kan leiden tot leververvetting. Bij ondervoeding of een eiwitarm dieet raakt de stofwisseling verstoord, waardoor vet zich sneller opstapelt in de lever. Zelfs een te snelle gewichtsafname, bijvoorbeeld door een crashdieet, kan de lever tijdelijk overbelasten en schade aanrichten.
De verraderlijkheid van leververvetting zit in het gebrek aan duidelijke symptomen in de beginfase. Mensen merken vaak pas iets als de ziekte al gevorderd is. Klachten kunnen bestaan uit aanhoudende vermoeidheid, een gevoel van zwakte, een licht zeurend gevoel in de rechterbovenbuik of onverwacht gewichtsverlies. Dit maakt het extra belangrijk om alert te zijn bij risicofactoren en regelmatig medische controles te ondergaan.
