Ik draaide me naar mijn man om, nog steeds half lachend, alsof het een grap was.
« Je maakt een grapje, hè? »
Alex vertrok geen spier.
Kom op, lieverd. We maken een nieuwe start als de tijd rijp is. Met de hulp van je ouders duurt het niet lang meer. Deze plek is perfect voor kinderen. En Katie heeft het nodig. Bovendien heb jij dit appartement ingericht. Ik had er niets mee te maken. Ik wil iets waar ik zelf ook beslissingen kan nemen.
Een bezorgde vrouw staat in een eetkamer | Bron: Midjourney
Ik keek naar Katie, die al om zich heen keek alsof ze haar huis in gedachten aan het herinrichten was.
« Het is maar eerlijk, » zei Barbara, nog steeds trots. Ze keek Alex aan alsof hij de zon aan de hemel had gevangen.
De hand van mijn moeder rustte op haar wijnglas. Mijn vader legde zijn vork met een plof neer. Ik deed mijn mond open, maar er kwam geen geluid uit. Het was alsof mijn hersenen de nonchalance waarmee ze me probeerden te grazen te nemen, weigerden te verwerken. Ik begreep niet wat er gebeurde…
Toen vouwde Debbie, mijn lieve oude moeder, haar servet op en legde die met zo’n griezelige kalmte op tafel dat de kamer stil werd.
Een gevouwen servet op een eettafel | Bron: Midjourney
« Ik heb mijn dochter niet opgevoed om een idioot te zijn », zei ze.
« Pardon? » Barbara knipperde met haar ogen.
« Wil je haar thuis hebben? » vervolgde mijn moeder. « Wil je Mo’s huis? Daag haar dan voor de rechter. Maar ik beloof je dat je zult verliezen. »
Iedereen verstijfde.
Een boze oudere vrouw | Bron: Midjourney
« Schatje, geef ze de papieren, » zei ze terwijl ze zich naar mij omdraaide.
Ik knikte en liep naar de lade in de kast, degene die ik had gemarkeerd als « voor het geval dat ». Ik haalde de envelop eruit, liep terug en gaf hem aan Alex.
Hij fronste en opende de deur. Katie boog zich voorover. Barbara rekte haar nek. Haar gezicht veranderde van verwarring in iets donkerders. Paniek.
Een envelop in een kast | Bron: Midjourney
« Wat is dit? » vraagt Alex, terwijl hij door de pagina’s bladert.
Ik ging langzaam zitten en vouwde mijn handen op mijn knieën.
Omdat mijn ouders het grootste deel van de aanbetaling betaalden, zorgden ze ervoor dat de akte alleen op mijn naam stond. Je bezit geen enkele vierkante meter van dit appartement.
Een man houdt een stuk papier vast | Bron: Midjourney
Barbara’s uitdrukking brak als glas onder de druk.
“Dat… dat kan niet waar zijn.”
Mijn moeder nam een slok van haar wijn.
« O, maar het is waar. We zijn niet van gisteren, Barbara. We hebben al vóór ons huwelijk gezien hoe jij te werk ging. Dus hebben we ervoor gezorgd dat onze dochter beschermd werd. »
Een boze vrouw met haar haar in een knot | Bron: Midjourney
« Maureen zou nooit het slachtoffer van jouw misbruik worden, » zei mijn vader. « Mo is ons kind. We willen voor haar zorgen en haar beschermen. »
« Nou en? Ga je me er dan zomaar uitgooien? » vraagt Alex, haar gezicht wordt knalrood.
“Nee, Alex…”
Hij zocht de documenten door alsof hij op magische wijze een fout kon laten verschijnen.
Een man zit aan een eettafel | Bron: Midjourney
« Je hebt een huwelijkscontract getekend, » herinnerde ik hem eraan. « Weet je nog? Alle eigendommen die met de hulp van mijn familie zijn gekocht, blijven van mij . «
Barbara’s stem werd een stukje luider.
« Maar je bent getrouwd! Dat telt toch wel! »
Ik lachte.
« Dat zou wel moeten, daar ben ik het mee eens, » zei ik. « Maar loyaliteit geldt ook. Net zoals je je vrouw niet op haar eigen feestje verrast en haar huis aan je zus probeert aan te bieden. »
Een overstuur oudere vrouw | Bron: Midjourney
Alex bladerde verder en schudde zijn hoofd.
“Er moet iets in zitten dat…”
« Die is er niet, » onderbrak mijn vader. « En voordat je erover denkt dit voor de rechter aan te vechten, weet dan dat onze advocaat het allemaal heeft opgesteld. »
Katie sprak eindelijk.
« Maar waar moeten we dan heen? »
Een strenge man zit aan een eettafel | Bron: Midjourney
Ik keek haar aan en haalde mijn schouders op.
« Blijf je bij je moeder? En Alex gaat ook mee. »
Alex gooide de papieren op tafel.
“Jij…jij wist dit vanaf het begin?”
Ik zette mijn glas neer en boog lichtjes voorover.
Een glas wijn op tafel | Bron: Midjourney
Nee, Alex. Ik wist niet dat je zo dom zou zijn. Maar ik dacht dat je moeder iets zou proberen. Noem het intuïtie, noem het… een zesde zintuig. Dus ik zorgde ervoor dat ik beschermd was. En nu ben jij degene zonder huis.
