Barbara zag eruit alsof ze glasscherven had ingeslikt. Haar mond ging open en weer dicht. Ze draaide zich om naar Katie, die tranen in haar ogen had.
« Mam? Wat moeten we doen? » fluistert ze. « Ik wil niet… Ik dacht dat het eindelijk van mij zou zijn. Ik heb het de kinderen verteld… »
Barbara knarst met haar tanden.
Een radeloze vrouw | Bron: Midjourney
« Laten we gaan. Nu . »
Alex bewoog nog steeds niet. Hij staarde naar de papieren alsof ze vlam zouden vatten en zijn fout zouden uitwissen.
Mijn vader nam langzaam een slok uit zijn glas, terwijl hij Alex in de ogen keek alsof hij de teleurstelling van zich afpelde.
« Een man die zijn moeder zijn huwelijk laat bepalen, is helemaal geen man, » zei hij, nog steeds kalm. « En een man die zijn vrouw probeert te stelen? Hij is niet alleen een dwaas… hij is een lafaard. Neem dat maar zoals je wilt, Alex. »
Een oudere man zit aan een eettafel | Bron: Midjourney
Dat is wat er gebeurde.
Alex knipperde langzaam met zijn ogen. Hij stond op en legde de papieren op tafel. Zijn mond ging open om iets te zeggen, misschien om zich te verontschuldigen, misschien om zichzelf te verdedigen, maar er kwamen geen woorden.
Papa knipperde niet eens met zijn ogen.
« Nu, » zei hij, dit keer vastberadener. « Ga weg, Alex. »
Barbara pakte haar tas. Katie volgde, zwijgend. Alex liep achter hen aan, haar schouders gebogen alsof het gewicht eindelijk was neergekomen. De deur sloot achter hen met een definitiviteit die echode in de stilte.
Een handtas op een bijzettafel | Bron: Midjourney
Mijn moeder leunde achterover en ademde uit.
« Nou, Mo, » zei ze, terwijl ze haar wijn weer pakte. « Dat ging goed… Laten we nu taart eten. »
Ik keek naar mijn ouders, twee mensen die mij nog nooit in de steek hadden gelaten, en voor het eerst die avond, sinds Barbara door de deur was gekomen, glimlachte ik.
Een chocoladetaart op een eettafel | Bron: Midjourney
Een week later vroeg hij of ik hem wilde ontmoeten.
Het café rook naar verbrande espresso en kaneel. Ik had de plek gekozen uit gewoonte, niet uit sentiment. Het lag halverwege mijn kantoor en mijn appartement. Neutraal terrein.
Toen ik binnenkwam, zat Alex al bij het raam met een kop koffie die hij nog niet had aangeraakt.
‘Hoi,’ zei ik, terwijl ik op de stoel tegenover hem ging zitten.
Binnen in een café | Bron: Midjourney
« Bedankt dat je gekomen bent, Mo, » zei hij.
Voordat ik kon reageren, verscheen er een server.
