Toen keek Clarissa in de ogen en glimlachte. Nu je het erover hebt. Misschien is het tijd dat iedereen de hele waarheid weet. Ik keek om me heen. Ik hoopte dit verborgen te houden, maar aangezien we het over echte ouders hebben… Nou, Clarissa deed een stap achteruit. Evelyn werd bleek. Haar vader liet zijn wijnglas vallen. En op dat moment begon ik alles te ontrafelen.
Hoofdstuk 2. De envelop die ik tot nu toe nooit had geopend. Iedereen stond verstijfd alsof de tijd zelf had stilgestaan. Clarissa keek zelfvoldaan, nog steeds high van haar uitbarsting. Mijn kinderen waren geschokt. Ava had tranen in haar ogen. Eli verborg zich achter me, verward en bang. Evelyn stapte eindelijk naar voren, haar stem trilde.
Clarissa, dat was ongepast, maar ik stak mijn hand op. Nee, Evelyn. Laten we vandaag niemand beschermen. Laten we de waarheid vertellen. Uit mijn binnenzak haalde ik een verzegelde manilla envelop, verweerd aan de hoeken, jarenlang ongeopend. Ik hield hem omhoog zodat iedereen hem kon zien. Deze envelop, zei ik zachtjes, kreeg ik vijf jaar geleden, de dag dat ik Ava en Eli legaal adopteerde.
Het bevat het eindrapport van de privédetective die ik heb ingehuurd, het rapport dat Evelyn me smeekte niet te openen. Er gingen kreten van verbazing door de menigte. Evelyns gezicht werd lijkbleek. Ik heb mijn belofte gehouden tot vandaag. Mijn vingers trilden lichtjes toen ik de verzegeling voor het eerst opende. Binnenin lag een stapel documenten, foto’s en een beruchte brief van de rechercheur.
Ik keek naar Evelyn, toen naar haar ouders en ten slotte naar Clarissa. Je zei dat ik niet hun echte vader ben, Clarissa, zei ik. Leg dat dan eens uit. Ik sloeg de eerste pagina naar hen om. Het was een DNA-vergelijking. Blijkt dat geen van beiden Evelyns ex-man is. De biologische vader van Ava en Eli is iemand heel anders. Gemompel. Schok.
Evelyn plofte neer op een stoel. En het was niet zomaar één man. Ik voegde er koeltjes aan toe. Uw dochter, meneer en mevrouw Lancaster, had drie verschillende affaires tijdens haar huwelijk. Ze wist niet eens wie de vader van haar kinderen was. Clarissa’s grijns verdween. Evelyn hapte naar adem. Haar moeder hield haar mond vol afschuw. Maar ik bleef, ik ging door. Ik bleef.
Ik hield van die kinderen alsof het mijn eigen kinderen waren. Ik was meer een vader dan hun biologische vader ooit was geweest. Ik was trouw, ondersteunend, en dit is hoe je me terugbetaalt? Ik keek Evelyn recht aan. Je liet je zus me vernederen en je deed niets. Jullie zaten daar allemaal alsof ik een soort buitenstaander was. Oké, laten we het officieel maken. Ik haalde een tweede envelop tevoorschijn.
