Evelyn deed alsof ze het niet hoorde. Ze ging aan een tafeltje bij de keukendeuren zitten, omringd door obers die pauze hadden. Ze glimlachte zachtjes toen Ethan haar blik ving en zwaaide, maar hij werd snel weggetrokken door fotografen en familieleden.
3. De val
Het diner begon. De tafel met het opschrift « Familie van de bruidegom » stond half leeg vooraan. Evelyn aarzelde, haar hart bonkte. Ze was familie, toch?
Ze haalde diep adem, stond op en liep er langzaam naartoe.
De gesprekken verstomden. Hoofden draaiden zich om. Laurens glimlach bevroor toen ze Evelyn naar de stoel naast Ethan zag lopen.
« Mevrouw, » zei Lauren, haar toon te lief om aardig te zijn, « die tafel is voor familie. »
Evelyn glimlachte zachtjes. « Ik ben familie, lieverd. Ik ben Ethans moeder. »
Voordat ze kon zitten, schoot Laurens hand uit en trok de stoel abrupt naar achteren. Evelyn struikelde en viel hard op de gepoetste vloer. Haar tas vloog open en er vielen munten, tissues en een foto van Ethan als kind uit.
De balzaal werd stil. Ethan verstijfde midden in een hap. De gasten staarden.
Evelyn knipperde snel met haar ogen en probeerde haar tranen te bedwingen. De vernedering brandde als vuur door haar heen.
