Op 70-jarige leeftijd ging ik met pensioen en keerde terug naar huis om het met mijn familie te vieren, alleen om erachter te komen dat ik diezelfde dag was ontslagen. – Verhaal van de dag

En de kleine Ben… Hij fluisterde, alsof het een geheim tussen ons was: « Als ik groot ben, koop ik je een kasteel. En dan word jij koningin. »

Toen de kliniek me uiteindelijk vertelde dat ik met pensioen moest gaan, huilde ik niet. Ik was zeventig. Ik wist dat het eraan kwam. Maar ik vroeg om nog een dag.

“Ik wilde alleen maar afscheid nemen van de patiënten.”

Mijn team gaf me een zoet afscheid. Cupcakes, ballonnen en een mok met de tekst    « Gepensioneerd, niet verlopen ».    Ik lachte, net als iedereen. Maar diep van binnen was ik bang. Bang voor de stilte. Bang om… niets te zijn.

Na mijn werk ging ik even langs Tilly’s en kocht die aardbeien-roomtaart waar Ben zo dol op was. Ik dacht dat we vanavond zouden afspreken.

Het was bijna zes uur toen ik thuiskwam. De zon ging onder en wierp gouden reflecties op de veranda. Ik beklom de trap en greep de deurknop vast.

Boerderij.