Nadat ze drie jaar lang gevangen had gezeten in een liefdeloos, ongerept huwelijk, plaatste ze een verborgen camera in de kamer van haar schoonmoeder. Wat ze zag, vernietigde alles wat ze dacht te weten.
Van buitenaf leek Emily Carters leven perfect. Haar sociale media schetsten een beeld van huiselijk geluk: zonovergoten brunches, bijpassende outfits, een lachende echtgenoot genaamd Daniel, een succesvolle softwareontwikkelaar in San Francisco. Hun foto van hun derde trouwdag had zelfs een lovend onderschrift: « Drie jaar liefde en plezier. »
Maar achter die illusie verborg Emily een waarheid die te pijnlijk was om te delen: in de drie jaar van hun huwelijk had Daniel haar nog nooit aangeraakt. Niet één keer.
In het begin gaf ze zichzelf de schuld. Misschien was hij verlegen, of overwerkt, of vocht hij stilletjes tegen iets waar hij niet over kon praten. Maar naarmate de tijd verstreek, werd de stilte tussen hen harder als ijs. Ze deelden een huis, een bed, een leven, maar geen intimiteit. Hij had altijd een excuus: « Ik ben moe », « Misschien later », « Je verdient meer dan ik je nu kan geven. » Uiteindelijk hield ze ermee op om te vragen.
Toch bleef het vermoeden hangen, als een gefluister dat ze niet kon negeren.
Toen Daniels moeder, Martha, na een kleine operatie bij haar introk, veranderde alles. Martha was beleefd maar controlerend – altijd in de buurt van Daniel, altijd het woord voerend namens hem, zich altijd mengend in hun routines. Emily merkte dat Daniel vreemd gespannen werd in haar buurt, als een man die door onzichtbare vallen loopt. En ‘s nachts was Martha’s slaapkamerdeur altijd van binnenuit op slot.
Op een avond, tijdens het schoonmaken, stuitte Emily op een kleine koperen sleutel met het opschrift ‘Opslag’. Haar hart bonsde toen ze hem op Martha’s deur probeerde en hij paste perfect. Ze deed hem niet open. Nog niet. Maar het onbehagen in haar borst werd groter.
Twee nachten later, terwijl Martha en Daniel allebei weg waren, kwam Emily eindelijk in actie. Met trillende handen zette ze een discrete camera op de boekenplank in Martha’s kamer. Ze hield zichzelf voor dat het voor haar gemoedsrust was om de duistere mogelijkheden die aan haar knaagden uit te sluiten.
Die nacht kon ze niet slapen. Toen ze eindelijk de livestream opende, versnelde haar hartslag.
De video begon onschuldig – Martha zat in bed te lezen en thee te drinken. Toen kwam Daniel binnen. Hij deed de deur dicht, deed hem op slot en ging naast haar zitten.
Wat er volgde deed Emily’s maag ineenkrimpen. Martha reikte omhoog en streek over Daniels wang, niet met een moederlijke aanraking, maar met iets verontrustend teder. Daniel trok zich niet terug.
