« Ik denk dat ik er mooi uit zal zien in welke jurk Sarah ook kiest, » zei ze zachtjes, en mijn hart brak.
Die avond gingen we niet naar huis. Ik stuurde Sarah een berichtje dat ik even wat tijd voor mezelf nodig had, en terwijl ik in de logeerkamer van mijn vriendin zat te proberen te verwerken wat er net gebeurd was, trilde mijn telefoon met een nieuw berichtje van haar moeder.
« Je overdrijft », stond er in het sms-bericht. « Je dochter hoeft niet op je bruiloft te zijn. Hou op met dat dramaqueen. »
Toen besefte ik dat alles wat ik met Sarah had opgebouwd, misschien niet was wat het leek.
Toen ik de volgende ochtend de oprit opreed, voelde ik een knoop in mijn maag. Sarahs auto stond voor de deur, maar ik zag een andere auto stationair draaien op de stoep: die van haar moeder. Alleen al de aanblik deed mijn borst samentrekken, maar ik dwong mezelf naar binnen te gaan.
Het was griezelig stil in huis. Sarah zat aan de keukentafel, haar handen gevouwen om een halflege kop dampende koffie voor zich.
Vrouw staat in de keuken | Bron: Pexels
Haar ogen flitsten even omhoog toen ik binnenkwam en vielen toen meteen weer terug op de tafel, alsof ze iets had ingestudeerd en haar zenuwen had verloren. Ik ging niet meteen zitten; ik stond daar, staarde haar aan en wachtte tot ze iets zei. Toen ze dat niet deed, trok ik uiteindelijk een stoel bij en ging tegenover haar zitten.
« Waarom wil je Paige niet op onze bruiloft? » Mijn stem klonk kalmer dan ik had verwacht. « Waarom ben je er zo tegen? »
Sarahs lippen trilden, haar blik gleed naar het raam waar de auto van haar moeder stond te wachten. Toen keek ze naar beneden, haar stem nauwelijks hoorbaar.
« Ik hoopte… dat je na de bruiloft… gewoon een bezoekende vader kon zijn tijdens de feestdagen. »
