Samen schetsten ze een beeld van succes en geluk waar iedereen jaloers op was. Maar beelden kunnen bedriegen, en het perfecte familieportret dat we aan de wereld toonden, was niets meer dan een zorgvuldig opgebouwde façade. Ik had wel een paar dierbare, mooie herinneringen die als zeldzame juweeltjes door mijn jeugd verspreid lagen. Mijn tiende verjaardag springt eruit als zo’n zeldzame, perfecte dag.
Papa was ongewoon goedgehumeurd na het winnen van een belangrijke zaak, en mama had die week haar medicijnen correct ingenomen. Ze huurden een kleine kinderboerderij in onze achtertuin en nodigden al mijn klasgenoten uit. Voor één dag voelde ik me een normaal kind met normale ouders die van me hielden. Mijn vader gaf me die dag zelfs een knuffel.
Iets zo zeldzaams dat ik de keren dat het gebeurde op één hand kan tellen. Een andere gouden herinnering was onze enige strandvakantie toen ik twaalf was. We brachten een week door op Cape Cod. En gedurende die zeven dagen leek de constante spanning te verdampen in de zilte lucht. Papa liet zijn werktelefoon in de hotelkamer liggen en mama lachte oprecht, in plaats van de gebruikelijke sociale lach die ze normaal gesproken gebruikte.
Ik verzamelde elke ochtend schelpen en mijn vader hielp me met het bouwen van een uitgebreid zandkasteel dat twee dagen lang de vloed trotseerde. Ik bewaarde één perfecte sint-jakobsschelp van die reis in mijn bureaula. Een tastbare herinnering dat het anders kon. Op school was ik altijd een uitstekende leerling. Dat moest ook wel. Alles wat minder was, zou gevolgen hebben die ik koste wat kost moest vermijden. Maar mijn passie was schrijven.
Ik vulde dagboek na dagboek met verhalen, gedichten en dromen over een ander leven. Ik schreef over verre oorden die ik ooit zou bezoeken en stelde me personages voor die dapper genoeg waren om voor zichzelf op te komen. Mijn leraren Engels prezen mijn werk altijd, maar ik liet mijn werk nooit aan mijn ouders zien.
Op de een of andere manier wist ik instinctief dat ze het als een bedreiging zouden zien, een teken dat ik gedachten en dromen had die buiten hun controle lagen. Ik droomde ervan om ver van huis te studeren. New York University was mijn eerste keus. Hun journalistiekopleiding was gerenommeerd en, belangrijker nog, het lag honderden kilometers van Boston.
