Voor het eerst sinds de productie werd ze overvallen door een ware, snijdende angst.
De volgende ochtend kwam de milieumanager, de heer Reynolds, met hen langs nadat Sarah de noodreparatie had uitgevoerd.
Hij leidde hen naar een rustig kantoor waar op het bureau een stapel dossiers lag.
“Dit is een serieuze zaak,” begin ik op serieuze toon.
– Het lijkt erop dat er inderdaad twee kinderen onder dezelfde straf zijn geplaatst.
Maar naai alsjeblieft niet, we hebben procedures – vingerafdrukken, voetafdrukken, gevoelig DNA. Er is geen kans op een blijvende fout.
« Geen kans? » Sarahs stem trilde. « Twee bedden, die volgens de labels van gisteravond gebruikt moeten worden. Mijn dochter kan verwisseld worden. »
Meneer Reynolds wisselde een bezorgde blik uit met Linda, de verpleegster. « De fout in de etikettering is opgemerkt en gecorrigeerd. »
Beide kinderen zijn gescheiden. Houd uw kind vast, mevrouw.
Maar Sarah was niet tevreden. « Ik wil het bewijzen. »
Binnen enkele uren zal een laborant arriveren, met een optreden: een punctie van het vijftiende kind, gewist bij Sarah en Mark.
Terwijl ze op de uitslag wachtte, dwaalden Sarahs gedachten af.
Elke keer dat ze naar haar kind keek, werd ze overmand door twijfel. Was dit echt haar Olivia? Of was het het kind van iemand anders?
Emily’s dood kwam dichtbij, ongelooflijk ingrijpend voor een kind. « Mam, zelfs als er iets zou gebeuren, zouden we nog steeds van haar houden, toch? »
Tranen welden op in Sarahs ogen. « Natuurlijk. Maar ik heb de waarheid geleerd. »
Twee vermoeiende dagen later kwamen de uitslagen binnen. Sarah en Mark zaten hand in hand in de administratiekamer.
De technicus vertrok met de aktetas.
« De DNA-test bevestigt dat kind A – uw dochter – biologisch van u is. Er zal nooit een uitwisseling plaatsvinden. »
Sarah voelde een gevoel van opluchting, zo intens dat ze er duizelig van werd.
Ze drukte Olivia tegen haar borst en fluisterde in haar zachte Italiaans: « Je bent van mij. Je bent altijd van mij geweest. »
Maar de techniek was nog niet af. – Baby B, de tweede Olivia Walker, behoort tot een ander stel.
Echter… de fout in het systeem leidde bijna tot een omkering van de markeringen.
Meneer Reynolds schraapte zijn keel. « We zullen een grondig onderzoek instellen. Dit had nooit mogen gebeuren. »
Sarah verscheen bovenop Emily, die haar hoofd lichtjes kantelde alsof ze wilde zeggen: « Zie je wel? Ik had geen ongelijk. »
