Rustig aan, help. Oké, laat me de formulieren openen. We hebben er een uur over gedaan om alles door te nemen. Gemeenschappelijk bezit, één huis, een koloniaal huis met drie slaapkamers in Burke. Aankoopprijs $385.000. Resterende hypotheek $287.000.
Mijn aanbetaling was $55.000 van de $77.000 die in de notulen stond. Mijn aandeel in de hypotheekbetalingen was ongeveer 70% over drie jaar. Ik verdiende $87.000 als logistiek coördinator. Lauren verdiende $65.000. We zouden de rekeningen naar rato verdelen. “En de baby dan?” vroeg Gregory. Tyler is vandaag 18.
Ik ben volwassen, dus er is geen probleem met kinderalimentatie? Nee. Het studiefonds is 10 jaar geleden op mijn naam geopend. Alle bijdragen komen van mijn rekeningen. Lauren heeft er nooit geld op gestort. Ze zal beweren dat het een cadeau voor Tyler was. Ik heb afschriften van de afgelopen 10 jaar die regelmatige bijdragen aantonen. $500 per maand. Het is een spaarrekening, geen 529-plan. Wettelijk gezien is het van mij. Gregory heeft aantekeningen gemaakt.
Ze zullen ertegen vechten. Laat ze maar vechten. Het zal er lelijk aan toe gaan. Het is al zover. Hij printte het scheidingsverzoek uit. Ik heb het ondertekend. Hij heeft het elektronisch ingediend via het rechtssysteem van Virginia. Het verzoekschrift wordt maandagmiddag betekend. Prima. Ik checkte om 19:43 uur in bij de woning in Tyson’s Corner. Hotel voor langdurig verblijf, keuken, aparte slaapkamer, $140 per nacht.
Ik bestelde een Domino’s pizza, een grote pepperoni pizza, broodstengels en een fles Coca-Cola van twee liter. Ik ging op mijn bed zitten en at terwijl ik Parks and Recreation op mijn laptop keek. Om 20:52 uur begon mijn telefoon te rinkelen. Lauren, ik nam niet op. Ze belde opnieuw, ik nam niet op. Toen nam Tyler niet op. Laurens moeder, Patricia, nam ook niet op. Twaalf keer gebeld door Lauren, acht keer door Tyler en vijf keer door Patricia. Ik heb mijn telefoon uitgezet.
Zondagochtend kwam ik om 9 uur thuis. Laurens auto was weg. Tylers Subaru, die ik voor 380 dollar per maand had gehuurd omdat zijn kredietwaardigheid nog niet was vastgesteld, was ook weg. Ik ging alleen naar binnen en pakte mijn kleren in vier koffers. Mijn laptop, boeken, Xbox, gereedschap uit de garage, alles wat ik bezat.
De laptop die ik voor Tyler had gekocht, stond nog steeds op het aanrecht in de keuken. Blauw inpakpapier, zilveren strik. Ik liet hem daar staan, haalde de stekker eruit, deed de deur op slot, ging naar huis en zette mijn telefoon om 11:27 aan. 64 gemiste oproepen, 27 voicemailberichten. Ik luisterde er drie af. Lauren, Michael, wat hebben jullie in vredesnaam gedaan? Ik heb net mijn studentenaccount online gecheckt. Het is leeg.
Waar is het geld? Tyler begint in augustus aan Virginia Tech. Bel me meteen terug. Tyler, dit kun je niet doen. Dit geld is van mij. Mama zei dat je het voor me bewaarde. Het is diefstal. Patricia, hoe durf je van deze jongen te stelen na alles wat Lauren voor je heeft gedaan? Ik neem een advocaat in de arm. Ik heb alle 27 berichten verwijderd zonder de rest te beluisteren.
Gregory belde om 14:14 uur. Je vrouw belde net, ze schreeuwde het uit. Blijkbaar is ze erachter gekomen over het studiefonds. Snel. Ze wil een schikking treffen. Geen schikking. Ik wil waar ik voor betaald heb, namelijk de verkoop van het huis. Ik heb 71% aanbetaald en 70% hypotheek afgesloten. Ik wil 70% van de opbrengst nadat de hypotheek is afbetaald.
Ze beweert dat het studiefonds een schenking aan Tyler was. Het stond op mijn naam. Ik heb het geopend. Ik heb het gevuld. Ze heeft er geen cent in gestort. Ik heb bankafschriften van de afgelopen tien jaar die bewijzen dat alle betalingen van mijn rekeningen kwamen. Ze zal beweren dat ik het hem mondeling heb beloofd. Ik heb veel beloftes gedaan aan mensen die me het gevoel gaven dat ze bij de familie hoorden.
Op zijn afstudeerfeestje maakten ze duidelijk dat ik geen familielid was, dus die beloftes waren nietig. Michael, ik geef hem geen cent. Gregory zweeg even. Weet je het zeker? Absoluut. Goed, ik schrijf een reactie. Geen schikking. Verdeling van de bezittingen op basis van de gedocumenteerde betalingen. Het studiefonds blijft jouw eigendom. Dank je wel.
Lauren arriveerde maandag om 16:37 uur in het studentencomplex. De receptioniste belde naar mijn kamer. “Meneer Morrison, er is een vrouw die naar u vraagt. Ze zegt dat ze uw vrouw is. Zeg haar dat ik niets te zeggen heb. Ze is erg overstuur. Zeg haar dat ze contact moet opnemen met mijn advocaat.” Lauren belde 30 seconden later. Ik nam op.
“Hoe kon je dat doen?!” schreeuwde ze. “Tylers studie begint over drie maanden. Hij gaat dat geld echt niet bij elkaar krijgen. Het is niet mijn probleem. Jij hebt hem tien jaar lang opgevoed, en op zijn afstudeerfeest, voor 53 mensen, vertelde hij me dat ik niet zijn biologische vader was. Jij knikte instemmend. Dus ik ben niet zijn biologische vader, wat betekent dat ik hem geen studiefonds verschuldigd ben.”
Hij was gewoon overstuur. Hij was eerlijk, en jij ook. Jullie hebben allebei duidelijk gemaakt dat ik geen familie ben. We bedoelden het niet… Jawel, dat deden jullie wel. Elk woord was oprecht. Tyler wilde mijn cadeau niet. Jullie waren het ermee eens dat ik niet zijn vader was. Nu ben je overstuur omdat je beseft hoeveel ik heb bijgedragen. Dit gaat niet over ons. Dit gaat wel over ons.
Zo’n tien jaar lang kwam ik langs, betaalde ik de rekeningen, organiseerde ik feestjes, bouwde ik zijn studiefonds op, was ik zijn vader op alle mogelijke manieren. En op het moment dat ik erkenning wilde, echte erkenning, duwde hij me weg, en jij knikte. Stilte aan de lijn. “Alsjeblieft, Michael.” Haar stem brak. Tyler zal zijn plek op Virginia Tech verliezen…
