Hij gaf toe: « De bedragen in de documenten weerspiegelen niet de werkelijkheid. Ik weet hoeveel mijn bedrijf waard is.
Daarom wil ik je graag een andere optie aanbieden. Ik ga over een paar jaar met pensioen en mijn kinderen zijn niet geïnteresseerd in de horeca. Ik heb partners nodig die me kunnen helpen mijn merk te ontwikkelen en te onderhouden.
Ik wil jou en Aleksandra graag een gefaseerde overname van mijn bedrijf aanbieden, beginnend met een belang van 30% en dit geleidelijk uitbreidend naar volledige zeggenschap. Wat ik hoorde, deed me versteld staan. Het was meer dan we ooit hadden durven dromen en veel meer dan we oorspronkelijk hadden gevraagd.
« Waarom wij? » vroeg Sasha voorzichtig. « Omdat je getalenteerd en eerlijk bent, en respect hebt voor wat ik heb gecreëerd, » zei Dmitrievich ernstig, terwijl hij me recht in de ogen keek. « En eerlijkheid is tegenwoordig heel waardevol. »
Toen we eenmaal alleen waren, konden Sasha en ik onze vreugde en opwinding niet meer bedwingen. Dit aanbod was niet zomaar een deal; het was een ware overwinning op degenen die me zo lang opzettelijk hadden vernederd en genegeerd. Maar ik besefte dat dit een persoonlijke zaak voor me was geworden.
Het was tijd om mijn familie te laten zien dat hun pogingen om me te vernederen en te vernietigen mislukt waren, maar dat ze me juist sterker en zelfverzekerder hadden gemaakt. Terug op kantoor gingen Sasha en ik meteen aan de slag. De voorbereidingen voor de transactie met Alexander Dmitrievich namen al onze tijd in beslag.
Nu stonden we voor een grote uitdaging: een financieel plan opstellen en een bank vinden die de aandelenuitkoop van het restaurant gedeeltelijk kon financieren. Maar de gedachte aan mijn familie en hun intriges kon ik nog steeds niet loslaten. Alsof ik het aanvoelde, trilde mijn telefoon met een nieuw bericht.
De naam van haar vader verscheen op het scherm. « Masha, Kisusha geeft een klein familiefeestje om haar succes bij het bedrijf te vieren. Je voelt je misschien wat ongemakkelijk na dit diner, maar je zus zou blij zijn als je komt en haar steunt. »
Het voelde als een koude douche. De familie besloot opnieuw feest te vieren in het Imperial restaurant. Blijkbaar was Ksjoesja zo zeker van de overwinning dat ze besloot haar overwinning publiekelijk bekend te maken, zonder zelfs maar de officiële goedkeuring van Aleksandr Dmitrievitsj af te wachten.
Toen ik het bericht zag, voelde ik een golf van vastberadenheid in me opkomen. Nu wist ik zeker dat het tijd was om een einde te maken aan deze lange geschiedenis van vernedering en onrecht. Ik liet het bericht aan Sasha zien en ze glimlachte sarcastisch.
« Nou, je zus zal altijd haast hebben om zichzelf tot winnaar uit te roepen. » « Wat ga je ze vertellen? » « Ik denk dat ik moet gaan, » zei ik kalm. « Meen je dat nou? » Sasha keek me verbaasd aan.
« Na alles wat ze gedaan hebben? » « Precies, » antwoordde ik vastberaden. « Ik moet dit onderwerp voor eens en altijd afsluiten. Maar eerst wil ik met Alexander Dmitrievitsj praten en hem om een gunst vragen… »
