Haar vader denkt dat de pijn van een vrouw luiheid is. Nee, dank je. Dit briefje – of liever gezegd, dit beroemde briefje – is praktisch legendarisch. Mijn tante heeft het zelfs als grapje ingelijst en het hangt in mijn gang. Elke keer als ik er langs loop, glimlach ik. Blijkbaar zegt mijn man tegen iedereen die het horen wil dat dit het wreedste is wat iemand hem ooit heeft aangedaan.
Laten we eerlijk zijn: als een sarcastische opmerking het ergste trauma van je leven is, heb je het best makkelijk gehad. Misschien was de opvoeding van je vader toch niet zo slecht. Misschien heeft hij hem zijn hele leven in een glazen kast gehouden. Mijn schoonvader zegt dat ik zijn zoon heb vermoord en zijn mannelijkheid heb vernietigd. Hij realiseert zich niet dat hij het met me eens is, elke keer dat hij zijn mond opendoet. Want als mannelijkheid vernietigd kan worden door de medische beslissing van een vrouw over haar eigen lichaam, dan was het misschien helemaal geen mannelijkheid.
Bovendien vind ik het onmannelijk als je vader je vertelt wat je moet doen. Ik vind ze niet eens seksistisch. Ze hebben een andere religie opgericht, en ik snap niet waar dat over gaat. Het proces is nog steeds gaande, maar tot nu toe valt alles me mee. Mijn man en zijn vader willen dolgraag als verantwoordelijk gezien worden. Maar dat is lastig te bereiken als je werkloos bent.
Je woont bij je ouders en bekritiseert feminisme tijdens voogdijonderhandelingen. Ik concentreer me op mijn dochter en het opbouwen van een leven zonder hun troep. Soms voel ik me slecht. Natuurlijk, soms wou ik dat mijn dochter een vader had die haar verdient. Maar dan herinner ik me de gang van het ziekenhuis waar hij schreeuwde dat hij buitengesloten werd, terwijl ik onze pasgeborenen in mijn armen hield.
En ik herinner me nog de laatste paar weken dat hij me zei dat ik er gewoon overheen moest komen en het schuldgevoel achter me moest laten. Update drie: ik dacht dat begeleide bezoeken en een rechtszaak de boel zouden kalmeren, maar mijn man en zijn vader besloten zich niet als volwassenen te gedragen, maar dit als een kruistocht te beschouwen. En omdat geen van beiden een goede strategie heeft, komen ze elke keer weer in grote problemen.
Nadat de rechter de omgangsregeling had bevolen, dacht ik eerlijk gezegd dat mijn man zijn tanden zou bijten en zou zwijgen tot hij meer tijd kreeg. Dat is wat ieder redelijk denkend mens die zijn dochter wil zien, zou doen. Maar nee, hij en zijn vader deden precies het tegenovergestelde. Ze besloten, om zo te zeggen, mijn incompetentie te bewijzen.
Mijn schoonvader diende een formele klacht in bij de rechtbank, waarin hij beweerde dat ik geestelijk onstabiel was door de keizersnede. Ja, u leest het goed. Hij betoogde dat geen enkele vrouw bij haar volle verstand zichzelf zou verminken in plaats van op natuurlijke wijze te bevallen. Ik dacht dat dat iedereen zou kunnen zijn die in de geneeskunde geloofde en er de voorkeur aan gaf geen levens te riskeren zolang er preventieve maatregelen bestonden, in plaats van alles te riskeren om een of andere onverklaarbare reden.
Zoals je ziet is mijn schoonvader niet bepaald slim, en dat geldt ook voor een paar opmerkingen waarin hij me niet alleen een feminist noemde, maar me ook corrigeerde – tussen aanhalingstekens – omdat dinosaurussen niet samen met mensen leefden. Ik weet het, het is een grap die niet veel intelligentie vereist om te begrijpen. Hier zijn een paar tips.
Mijn schoonvader kon niet met zijn eigen hoofd trouwen. Hij wil het niet, en dat is niet waar. Maar terug naar het onderwerp: zijn beslissing moet het bewijs zijn geweest dat ik niet te vertrouwen was met een bevalling. Als bewijs voegde hij letterlijk afdrukken van nichewebsites over de heiligheid van een natuurlijke bevalling bij.
Mijn advocaat legde het me in ongeveer vijf minuten uit. De rechter was zichtbaar geïrriteerd en zei dat de rechtbank geen pseudowetenschap zou behandelen. Daar zijn sociale media voor. Maar ze schamen zich nog steeds. Daar gebruiken ze hun hoofd voor. Mijn man spande een rechtszaak aan en beweerde dat ik hem van onze dochter afhield door geen direct contact met haar te onderhouden.
Mijn advocaat legde kalm pagina’s vol fascinerende sms-berichten over – half gevuld met boze beledigingen, de andere helft met zielige smeekbeden – om precies aan te tonen waarom hij al zijn correspondentie naar mijn advocaat had gestuurd. De rechter willigde zijn verzoek in en beval dat alle toekomstige interacties zouden worden afgehandeld via een opvoedapp die elk gesprek registreert.
Raad eens wie meteen alles verpestte? Ja, mijn man heeft twee dagen lang over de app geklaagd en beweerd dat zijn vader had gezegd dat de rechtbanken bevooroordeeld waren tegen mannen en dat ik gehersenspoeld werd met feministische ideologie. Het was [__] de app die de rechter had besteld. Blijkbaar…
Mijn advocate moest lachen toen ze dit zag, maar ze was ook een beetje verdrietig. Ik kon mezelf namelijk letterlijk verdedigen of een steen in de beklaagdenbank gooien en dan was ze niet meer nodig.
En toen kwam haar meest gedurfde en stomste zet. Ja. We kunnen haar streven naar perfectie niet ontkennen. Mijn man diende een verzoek in voor onmiddellijke volledige voogdij over het kind. In zijn rechtszaak beweerde hij dat ik het kind belette de band met hem op te bouwen die in dit stadium zo belangrijk is, en dat er een risico bestond dat het kind geen relatie met hem zou kunnen opbouwen.
Het probleem is dat voor de spoedaanvraag bewijs van acuut gevaar nodig is. Ze hadden geen bewijs en wezen de aanvraag vrijwel onmiddellijk af. Niet alleen wezen ze de aanvraag af, maar de rechter dreigde hen ook met sancties voor verdere frivole aanvragen. Mijn advocaat is al bezig met het voorbereiden van een verzoek om sancties wegens verspilling van gerechtelijke middelen en intimidatie.
Zijn gedrag in het bezoekcentrum is een nachtmerrie. Mijn schoonvader staat erop om mijn man altijd te vergezellen, maar het helpt helemaal niets. In plaats van te zwijgen, bemoeit hij zich er constant mee. Hij bekritiseert hoe mijn man de baby vasthoudt, bekritiseert de dingen die ik hem stuur, maakt passief-agressieve opmerkingen over mijn afwezigheid en probeert zelfs het personeel de les te lezen over hoe ze met bezoeken moeten omgaan.
Het personeel heeft hem al talloze rapporten geschreven waarin hij wordt gewaarschuwd dat hij gespannen is. Als hij niet stopt, wordt hem de toegang ontzegd. De ironie is dat mijn man tijdens deze bezoeken volledig afhankelijk is van zijn vader. Uit de rapporten blijkt dat hij mijn man constant adviseert wat hij moet doen in het bijzijn van mijn schoonvader.
Maar wanneer het personeel hem vraagt om opzij te gaan, verstijft mijn man. Hij weet niet wat hij moet doen. Hij voelt zich ongemakkelijk en communiceert nauwelijks, totdat zijn vader weer ingrijpt. Alles is nu vastgelegd. Documentair bewijs dat mijn man geen enkele opvoedingsverantwoordelijkheid op zich kan nemen zonder de directe instructies van zijn vader. Het patroon is duidelijk herkenbaar.
Elke keer dat ze me proberen aan te vallen, stellen ze zichzelf bloot. De rechtbank trekt zich niets aan van hun achterhaalde ideeën over echte vrouwen en gezinshoofden. Ze willen zien wie hen een veilige en stabiele omgeving kan bieden. En tot nu toe hebben ze keer op keer bewezen dat ze dat niet kunnen. De situatie wordt verergerd en gecompliceerd door het feit dat hun leugens herhaaldelijk aan het licht komen.
Weet je nog dat ik erachter kwam dat mijn man ontslag nam toen ik zwanger was, omdat zijn vader hem had gezegd dat werken met een vrouw aan de top vernederend was? Nou, dat hoort ook bij de voogdijzaak. De rechtbank vroeg om financiële informatie, maar hij beweerde dat hij geen inkomen had. Hij was volledig afhankelijk van zijn ouders. Nu red ik het met de hulp van mijn moeder.
Ik werk parttime vanuit huis en zit constant in de knel. Raad eens aan welke kant de rechtbank staat? En dit is het detail waar ik echt om moest lachen. Blijkbaar had haar advocaat er genoeg van. Tijdens de laatste zitting kneep hij in zijn neusbrug en zuchtte hij elke keer dat zijn schoonvader zijn mond opendeed. Op een gegeven moment moest de rechter zijn schoonvader eraan herinneren dat hij geen partij was in de voogdijstrijd, en de advocaat leek te smelten.
Voorlopig blijft het recht op begeleid bezoek bestaan. Mijn advocaat dringt echter aan op verlenging met aanvullende voorwaarden, omdat mijn man zo wilsonbekwaam lijkt zonder de aanwezigheid van zijn vader. Als mijn schoonvader uit het appartement wordt gezet, weet ik eerlijk gezegd niet hoe hij het zal redden, maar dat is niet mijn probleem.
Ze hebben deze chaos gecreëerd. Nu hoef ik er geen moeite meer voor te doen. Ze doen al het werk voor me. Elke klacht, elke tirade, elke rechtszaak van mijn schoonvader versterkt mijn positie. Het is alsof iemand zijn eigen graf graaft door te beweren dat hij een kasteel aan het bouwen is. Bewerken
Ik heb je niet veel verteld over mijn schoonmoeder, want ze is letterlijk alles wat mijn schoonvader wil. Zoals je je kunt voorstellen, heeft ze er geen inspraak in. Update vier. Zo is het allemaal gegaan. Het aantal begeleide bezoeken nam gestaag af. De medewerkers van de instelling schreven steeds meer rapporten over hoe mijn man worstelde met het gebrek aan steun van zijn vader.
Ze merkten dat hij zelden interactie had, tenzij iemand hem vertelde wat hij moest doen. Zelfs simpele taken, zoals een baby vasthouden of ermee spelen, vereisten instructie. Wanneer het personeel tussenbeide kwam om hem instructies te geven, werd hij defensief en boos in plaats van te luisteren. De berichten waren overweldigend.
