Meestal negeerde ik haar. Ik bedoel, wat heeft het voor zin? Maar zodra ik verloofd was, leek ze de druk op me alleen maar op te voeren.
Een oudere vrouw fronst | Bron: Midjourney
Eerst waren er de tirades.
“Loop je alleen naar het altaar of sleep je de urn van je moeder achter je aan?”
Toen kwamen de eisen.
Op een dinsdagochtend stond ze met haar armen over elkaar in onze keuken. Er straalde die vertrouwde gloed in haar ogen.
« Je draagt mijn trouwjurk, » kondigde ze aan. Geen vraag. Geen waarschuwing. Gewoon een bevel.
Ik begon te lachen. « Dit is toch een grapje? »
Een trouwjurk | Bron: Unsplash
Zie ik eruit alsof ik een grapje maak, dochter? Ik ben nu de vrouw van je vader. Het dragen van mijn jurk is een eerbetoon aan mij.
Ik voelde me misselijk. Ze was vier maten groter dan ik. En belangrijker nog, ik droeg liever jute dan haar jurk.
“Ik heb mijn jurk al gekocht, Sandra.”
