Toen Riya een eigendomsoverdracht in een café probeerde te bezegelen, stormden gerechtsdeurwaarders binnen met aanmaningen tot fraude. Riya’s gezicht trok weg van kleur. Hitesh was bang. Ik stond buiten, roerloos – maar Riya zag me. Onze ogen kruisten elkaar, de hare flitste als een kat die opgesloten zat.
Dagen later diende Sarla een brief in bij de rechtbank waarin ze haar aandeel in mijn verdrijving bekende. De rechter vroeg of ze het begreep. Ze knikte trillend: « Ja. Mijn schoondochter heeft dit nooit verdiend. »
Ik fluisterde tegen haar: « Dank je wel, mam. » Voor het eerst glimlachte ze – oud, maar eerlijk.
Uiteindelijk bood Hitesh tijdens de bemiddeling dividenden aan en ging akkoord met mijn voorwaarden. Riya verdween uit Delhi en verbrak de banden.
De scheiding was rond. De bezittingen waren verdeeld. Geen schulden – behalve een handgeschreven verontschuldiging van Hitesh: « Bedankt dat u met waardigheid bent vertrokken. »
