Svetlana was aanvankelijk een beetje flirterig, maar stemde uiteindelijk toe. Het diner verliep geweldig en al snel begon het jonge stel te daten. Na verloop van tijd werd hun relatie serieuzer en sterker.
Een paar maanden later vroeg Nikolai Svetlana ten huwelijk, en ze stemde toe. De bruiloft was bescheiden, alleen bijgewoond door naaste familie en vrienden, maar warm en vrolijk. Ze brachten hun huwelijksreis door op een prachtige locatie op een romantisch eiland in de Indische Oceaan, waar ze volop van elkaar en de natuur konden genieten.
Tien jaar verstreken en hun gezinsleven was gevuld met geluk en begrip. Svetlana en Nikolai steunden elkaar altijd, maakten samen plannen en koesterden elke dag die ze samen doorbrachten. Het was als een sprookje.
Dit is waar geluk voor de vrouw. Nikolai was vastberaden en consequent in zijn besluit en stond erop dat zijn vrouw haar baan opgaf. Svetlana, hoewel ze van haar beroep hield, kon het niet laten om het met haar man eens te zijn.
Het vooruitzicht om de volwaardige maîtresse van een enorm landhuis te worden, had immers ook zo zijn voordelen. Bovendien spaarde Nicholas nooit kosten noch moeite voor het onderhoud en comfort van zijn vrouw, en streefde er altijd naar haar met zorg en aandacht te overladen. Het huishouden had een fulltime team, wat alle huishoudelijke taken aanzienlijk vergemakkelijkte.
Svetlana begon meer tijd aan zichzelf en haar persoonlijke ontwikkeling te besteden om interessant en aantrekkelijk te blijven voor haar man. Ze begon verschillende culturele evenementen bij te wonen, te sporten en kunst te studeren. Ondanks hun schijnbare welvaart en welzijn, sluimerde er echter nog steeds verdriet in hun gezinsleven…
