Ik was 34 weken zwanger en sliep. Midden in de nacht werd ik wakker geschud door het aanhoudende gehuil van mijn man. Zijn redenering zette mijn wereld op zijn kop en de volgende ochtend had ik geen andere keus dan een scheiding aan te vragen.
Terwijl ik wacht op de komst van mijn baby, is mijn hart zwaar van verdriet. Ik ben over twee weken uitgerekend en ik twijfel nog tussen het verwelkomen van mijn kleine wondertje op de wereld en het scheiden van mijn man. Mijn naam is Mary, en dit is het verhaal van de noodlottige nacht die alles veranderde…
Een hoogzwangere vrouw | Bron: Pexels
Het is vijf jaar geleden dat Daniel en ik elkaar ontmoetten, en ons huwelijk is perfect… dat dacht ik tenminste.
“Je bent belachelijk, Mary,” zei mijn man altijd als ik me zorgen maakte over brand. “Er hangt een rookmelder, wat is het ergste dat kan gebeuren?” »
Maar ik kon mijn angst niet loslaten.
“Toen ik 17 was, brandde het huis van mijn moeder af. Wij zijn onze hond, opa, verloren. « De geur van rook achtervolgt me nog steeds, Dan, » zei ik op een dag tegen Daniel, maar hij klopte alleen maar op mijn hand en zei dat ik me geen zorgen hoefde te maken.
Ik herinner me die noodlottige nacht nog – de geur van rook, het geluid van sirenes en het gevoel van paniek toen mama, papa en ik uit de rook kropen.
Nachtopname van een brandend gebouw | Bron: Pexels
Onze buren en het reddingsteam hebben ons gered, maar we zijn alles kwijt. Het trauma blijft bestaan en Daniels voortdurende geruststellingen hebben mijn angsten niet kunnen kalmeren.
Ik controleer al een tijdje alles voordat ik ga slapen. Ik zorg ervoor dat de stopcontacten zijn uitgeschakeld, de kachel uit het stopcontact is gehaald en dat er geen kaarsen branden.
Close-up van een vrouw die aan de knop van een fornuis draait | Bron: Pexels
Daniel begon geïrriteerd te raken, maar ik kon het niet helpen. Mijn hart en verstand wilden niet luisteren. Ik moest ervoor zorgen dat we veilig waren… dat onze baby veilig was.
« We gaan geen brand in huis stoken, Mary. « Je bent gewoon paranoïde », zei Daniel. Maar ik wist wat ik voelde.
Twee nachten geleden kwam hij met zijn vrienden thuis van zijn werk. Ze hingen wat rond in de woonkamer en maakten er een enorme rommel van.
Drie mannen zitten op een bank en schreeuwen | Bron: Freepik
Ik nam hem apart en vroeg hem om ze terug te sturen. Ik legde uit dat ik wat rust en stilte nodig had. Daniel hield vol dat ze gewoon onschuldig plezier maakten en dat hij tijd met zijn vrienden wilde doorbrengen voordat de baby arriveerde.
Ik ging er niet verder op in en pakte mijn zwangerschapskussen voordat ik naar onze slaapkamer stormde.
