Mijn man maakte me midden in de nacht wakker toen ik zwanger was – zijn reden zorgde ervoor dat ik de volgende ochtend een echtscheiding aanvroeg
Ik viel in slaap terwijl het geluid van beneden langzaam wegstierf. Opeens hoorde ik de bulderende stem van Daniel: « Mary, lieverd, sta op! » Sta op! Vuur, vuur, vuur! Sta op! »
Mijn hart sloeg een slag over terwijl de adrenaline door mijn lichaam gierde.
Geschokte vrouw bedekt haar mond | Bron: Pexels
Ik pakte mijn kussen en deken en bedekte instinctief mijn buik, alsof ik hem wilde beschermen. Ik deed de deur open en rende naar beneden. Ik schreeuwde tegen Daniel dat hij de deur moest openen en de brandweer moest bellen.
Toen ik de woonkamer binnenkwam, begonnen Daniels vrienden te lachen. Daniël liep op hen af en kakelde als een hyena. Ik was in de war en gedesoriënteerd.
« Wat is er aan de hand? » » vroeg ik, terwijl ik nog steeds probeerde de situatie te verwerken.
Een man die lacht met zijn armen over elkaar | Bron: Freepik
Daniel bleef lachen en legde uit dat zijn vrienden « plezier » wilden hebben en een grap met mij wilden uithalen. Ze zeiden hem dat hij “Brand!” moest roepen. Vuur ! « om mij bang te maken.
Het voelde alsof ik een stomp in mijn maag kreeg. Woede en angst kwamen naar de oppervlakte. Ik hield Daniel staande en confronteerde hem.
“Hoe kon je mij dit aandoen?” Hoe kon je zo met mijn angst spelen? « Ik schreeuwde, terwijl de tranen over mijn wangen stroomden.
Geïrriteerde vrouw houdt haar hoofd vast | Bron: Pexels
Daniels lach verdween en hij begon zich uitgebreid te verontschuldigen. Maar het was te laat. De schade was aangericht. Mijn hart bonsde in mijn keel en mijn gedachten raakten in beroering.
« Dat had je niet moeten doen, Daniel, » antwoordde ik, terwijl ik me omdraaide en weer naar boven stormde.
Ik sloot mezelf op in onze kamer en probeerde mijn gedachten te ordenen. Tranen prikten in mijn ooghoeken toen ik dacht aan Daniels onachtzaamheid.
Hoe kon hij niet begrijpen dat dit voor mij een nieuwe trigger was? Dat de geur van rook en het geluid van sirenes voor altijd als een litteken in mijn geheugen gegrift zouden staan?
Een man lacht met zijn handen in zijn zij | Bron: Freepik
Ik kon niet geloven dat ik hem dit liet doen. Ik dacht dat we dat punt al gepasseerd waren. Ik dacht dat we werkten aan vertrouwen en begrip.
Terwijl ik op het bed zat, voelde ik mij gevangen. Het leek alsof de muren op mij afkwamen. Ik haalde diep adem en probeerde mezelf te kalmeren, maar mijn gedachten bleven maar doorrazen.
