Mijn handen trilden en ik besloot hem te volgen.
De volgende dag parkeerde ik, net alsof ik vroeg van mijn werk weg wilde, voor een café in Bandra. Binnen zaten Arjun en Priya dicht bij elkaar; Priya droeg precies dezelfde rode jurk. Hun gezichtsuitdrukkingen waren verre van die van schoonfamilie.
Ik maakte stilletjes een foto, mijn borst hol. Die avond thuis legde ik de foto zwijgend op tafel. Arjun zag hem, zijn gezicht begon te verkleuren. Rohan kwam binnen, zag de foto, en beide broers verstijfden.
Op dat moment besefte ik het: de rode jurk was geen onschuldig geschenk, maar het bewijs van een geheim dat lang genoeg verborgen was geweest om twee families te vernietigen.
De lucht werd dikker; alleen de klok tikte. Rohan, trillend, vroeg:
“Broer… met mijn vrouw… wat?”
Arjun boog zwijgend. Priya barstte in snikken uit:
« Het spijt me… »
Ik dwong mezelf tot kalmte:
« Ik wil de hele waarheid. »
Arjun haalde diep adem en gaf toe: voordat hij met mij trouwde, had hij kort een relatie gehad met Priya, de dochter van de buren. Later trouwde ze met Rohan. Ik dacht dat het voorbij was, maar toen ze eenmaal mijn schoonzus was, bleven ze elkaar zien. Eerst alleen begroetingen, toen kleine gunsten, en toen geheime koffie-uitjes.
De rode jurk… was niet zomaar een cadeautje. In zijn galerij vond ik een foto van hen, een maand eerder, slenterend over een strand in Goa, toen Arjun beweerde dat hij voor « zaken » op reis was.
