‘s Ochtends verwarmden koffie en houtrook de kamer. Een ogenblik vergat ik wie ik was. Toen herinnerde honingblond haar op het kussen me eraan: Catherine was weg. Elena was hier.
Marcus was naar buiten gestapt. Zijn laptop gloeide op met gecodeerde vensters. Een briefje op tafel: Contactpersoon voor de vergadering. Terug tegen de middag. Blijf binnen.
Ik opende de beveiligde tablet. Krantenkoppen schoten over en weer:
Vrouw van prominente advocaat verdwijnt na gala.
Politie van San Diego start zoektocht.
Beloning uitgeloofd voor veilige terugkeer.
En natuurlijk: Echtgenoot is bang voor stress en mogelijke instabiliteit.
James straalde bezorgdheid uit als een maatpak. Online reacties waren fel: sommigen hadden medelijden met hem, anderen wantrouwden zijn kalmte, sommigen noemden Victoria.
Toen een link naar een klein zakelijk tijdschrift van Marcus’ meldingen was verdwenen, klikte ik erop.
Elliott & Associates opent kantoor in New York vanwege uitbreiding.
Mijn adem stokte. James lanceerde zijn eigen bedrijf, los van Murphy, Keller & Associates, gesteund door investeerders. Aan kop: Bennett Financial Group.
Victoria’s vader.
Hij zou volgende maand naar Manhattan verhuizen om het nieuwe kantoor te runnen. Zijn investeerders, zijn partners, zijn toekomst – alles was al geregeld.
Terwijl ik mijn vertrek plande, plande hij het zijne.
Een andere link kwam harder aan:
James Elliott en Victoria Bennett kopen penthouse in Manhattan voor 4,2 miljoen dollar.
De foto toonde hen voor een kamerhoge glazen wand, met Central Park achter hen in de stralende zon. Haar kastanjebruine haar glansde. Zijn hand rustte op haar middel met die bekende uitspraak. Beiden glimlachend alsof ze al gewonnen hadden.
$4,2 miljoen. Bijna precies wat hij van onze rekeningen heeft weggesluisd.
Mijn hand trilde. Ik had gedacht dat ik degene was die het verraad orkestreerde en op mijn voorwaarden vertrok. Hij had hetzelfde gedaan. Het verschil was simpel: zijn plan liet me links liggen. Het mijne liet me vrij.
De deur ging open. Marcus stampte de kou van zich af. Eén blik op mij en hij bleef staan. « Wat is er gebeurd? »
Ik draaide de tablet om. Hij scande, zijn kaken spanden zich. « Bennett Financial. Natuurlijk. Hij was niet alleen roekeloos. Hij financierde zijn ontsnapping. »
« Al die tijd dacht ik dat ik hem zou verlaten, » zei ik zachtjes. « Blijkt dat hij mij al verliet. »
Marcus hurkte naast me neer. « Je loopt nog steeds voorop. Je bent als eerste vertrokken. Je hebt je bezittingen behouden. Je hebt het bewijs. Hij denkt dat hij de controle heeft, maar hij bouwt op gestolen grond. »
Ik staarde naar hun glimlachende gezichten. Woede laaide op en verdween toen. Daaronder vormde zich een strakke lijn.
« Je hebt gelijk, » zei ik. « Dit verandert alles. »
« Hoe? » vroeg hij.
