Binnenkort zal hun prachtige sprookje een andere wending nemen.
Ik glipte onopgemerkt door de menigte, mijn elegante zwarte jurk sloot perfect aan op mijn figuur. Ik was niet gekleed als een gast. Ik was gekleed als een prinses, en ik voelde me zo zelfverzekerd als ik me in lange tijd had gevoeld.
Ik pakte mijn laptop, aangesloten op de projector, en stopte de flashdrive erin. Na een paar klikken en een diepe ademhaling,
Het was showtime.
De eerste seconden vlogen voorbij. Gasten bleven champagne drinken en hapjes eten, verdiept in gesprekken. Het bruidspaar baande zich een weg door de menigte en stopte onderweg om te kletsen en te knuffelen.
Toen vulde Stans stem de kamer.
“Laat me alsjeblieft niet achter!”
Een wazig beeld van de beveiligingscamera in mijn slaapkamer verscheen op het grote scherm. Stan lag op bed, zijn gezicht betraand. Ik stond aan de andere kant en luisterde hoe hij probeerde uit te leggen wat er tussen hem en mijn zus was gebeurd.
« Erica betekent niets voor me, Paige! Absoluut niets! » snikte hij. « Ze was een vergissing! Ik hou van je, Paige! Ik heb een enorme vergissing gemaakt! »
Er viel een zware stilte in de kamer.
Kussen op bed
. Foto is slechts ter illustratie.
Ik draaide me om naar Erica.
Haar gezicht verloor haar kleur.
Stan bleef ook stilstaan, zijn ogen wijd open. Zijn handen trilden langs zijn lichaam.
Maar ik ben nog niet klaar.
De opname schakelde over naar aanvullende bewakingsbeelden. Ik woonde in een rustige buurt die vaak het slachtoffer was van…
ak-ins, dus ik heb overal en in elke kamer beveiligingscamera’s geïnstalleerd.
Nu toonden de beelden dat Erica en Stan samen mijn huis binnenslopen, mijn slaapkamer binnenglippend omdat ze dachten dat ik overwerkte. Date na date, verraad na verraad.
En dan de laatste spijker in de doodskist.
Erica lag lachend in mijn bed.
« Hij zal het nooit weten… » fluisterde ze met een lichte, ademloze stem.
« Paige, wie? » vroeg Stan, terwijl hij met haar meelachte.
Een collectieve kreet van verbazing ging door de menigte. Iemand liet een glas champagne vallen.
“Oh mijn God,” mompelde de vrouw.
Mijn moeder zag eruit alsof ze elk moment kon flauwvallen. Mijn vaders kaken klemden zo hard op elkaar dat ik zweer dat ik zijn tanden hoorde knarsen.
Toen ontstond er totale chaos.
Erica strompelde achteruit, haar handen trilden.
“Dit… dit gebeurt niet echt!” stamelde ze.
Maar het bewijs was gewoon zichtbaar, en weerkaatste onder het felle licht van het scherm.
« Het eten wordt geserveerd! » riep ze uit, terwijl ze met haar handen in de lucht zwaaide. « Neem plaats en geniet ervan! »
Stan draaide zich naar haar om en zijn uitdrukking veranderde in pure woede.
De foto dient uitsluitend ter illustratie.
“Erica, je vertelde me dat je naar Paige’s computer bent gegaan en de opname hebt verwijderd.”
« O? » mijmerde ik, mijn stem druipte van geveinsde onschuld. « Wist je hiervan? Wist je dat de bewakingscamera’s je op heterdaad zouden betrappen? »
Zijn gezicht verbleekte en verraadde hem.
De gasten klaagden luid en hun gezichten stonden vol oordeel en minachting.
