Twee gewonde jeugdjaren, een nieuwe gedeelde kans
Wat velen niet wisten, was dat Julien Morel niet altijd een comfortabel leven had gehad. Ook hij had ijskoude nachten op de stoep meegemaakt, maaltijden overgeslagen en de eenzaamheid van kinderen die aan hun lot werden overgelaten. Toen hij Camille ontmoette, herkende hij zichzelf in zijn eigen verleden.
In plaats van weg te kijken, stak hij zijn hand uit. Niet uit medelijden, maar met een belofte: « Je zult geen honger meer hebben. »
Die avond bood hij haar niet alleen een warme maaltijd aan. Hij opende de deuren van zijn huis – en zijn leven – voor haar.
Een langzame, geduldige… en diepgaande reconstructie
