Andrey deed een stap naar zijn moeder en greep haar hand.
– Moeder… Laten we hier weggaan.
Die woorden snijden de lucht door als een mes. Maria voelde tranen over haar wangen stromen. Ze had jarenlang geschreeuw, beledigingen en achterdocht doorstaan. Maar nu zag ze de waarheid in de ogen van haar zoon: waar angst heerst, is er geen plaats voor liefde.
“Wil je vertrekken? Alexander fluisterde. Aan wie? Wie zal u ontvangen? Jij, toothless, met niets?
Maria hief haar kin op. Er was een nieuwe kracht in haar stem, hoewel het trilde.:
Het is nergens beter dan hier.
Ze stond op, greep Andrey ‘ s hand en liep naar de deur. Alexander haastte zich om hun weg te blokkeren, maar de jongen stond plotseling op om hem te ontmoeten.
