Het professionele masker van de veilingmeester wankelde. Hij schraapte zijn keel. « Openingsbod… vijfhonderd dollar. »
Het bedrag kwam als een klap aan bij Lily. Ze had maar tweeëntachtig dollar en zevenenveertig cent – de avond ervoor keer op keer geteld onder haar deken. Haar lip trilde, maar ze hield stand.
« Het is alles wat ik nog van haar heb, » fluisterde ze met stralende ogen.
Toen vond het wonder plaats, niet met trompetten of donderslagen, maar met het openbarsten van het menselijk hart.
Een bieder liet zijn peddel zakken. « Laat het meisje de hond houden. »
Een andere stem echode. « Akkoord. »
Een voor een gaven de pakken zich over. De zakenmannen werden vaders. De officieren werden broers. Niemand bood tegen haar op.
De veilingmeester slikte en knipperde snel met zijn ogen. Hij sloot Max’ dossier. « Verkocht. Aan Lily Parker. Voor tweeëntachtig dollar en zevenenveertig cent. »
Het applaus dat volgde was gedempt en eerbiedig, alsof zelfs te hard klappen de fragiele betovering zou kunnen verbreken.
Lily zette haar pot op tafel en stapte op het platform. Max stond langzaam en bedachtzaam op voordat hij zijn hoofd tegen haar borst drukte. Ze begroef haar gezicht in zijn vacht, de tranen gloeiden op haar wangen. Hij likte haar een keer en leunde toen met zijn hele gewicht tegen haar aan.
Die nacht kwam Max niet terug naar de kennel. Hij ging naar huis.
