Tegen de middag was Aaliyah doorweekt van het zweet. Een medewerker bood haar water aan, maar ze weigerde een pauze totdat de vloer brandschoon was. Richard liep toevallig langs tijdens een van haar schrobbeurten. Hij zei geen woord, maar observeerde zwijgend, zijn uitdrukking onleesbaar.
Die avond, toen haar broers haar bij de poort kwamen ophalen, verraste Richard hen opnieuw. Hij overhandigde Malik en Jamal netjes ingepakte tassen met sandwiches, fruit en sap. « Neem deze mee, » zei hij eenvoudig, voordat hij zonder uitleg wegliep.
De week erna kwam Aaliyah dagelijks terug. Ze maakte badkamers schoon, stofte kroonluchters af, ruimde boekenplanken op en waste ramen die zo hoog waren dat ze een ladder nodig hadden. Elke dag was vermoeiend, maar ze klaagde nooit. Langzaam maar zeker verdiende ze het respect van mevrouw Daniels.
Op een middag nodigde Richard haar uit in zijn studeerkamer. De kamer was volgehangen met in leer gebonden boeken, olieverfschilderijen en foto’s van Richard die handen schudde met presidenten en CEO’s.
« Je bent volhardend, » zei hij, terwijl hij een dossier op zijn bureau dichtsloeg. « De meeste mensen van jouw leeftijd zouden inmiddels wel zijn gestopt. »
Aaliyah rechtte haar schouders. « Ik kan me niet veroorloven om te stoppen, meneer. Mijn broers rekenen op me. »
Voor het eerst verzachtte Richards strenge gezicht. Hij leunde achterover in zijn stoel en tikte met een pen op het bureau. « Ik ben opgegroeid met niets, weet je. Aan de zuidkant van Chicago. Mijn vader was alcoholist. Mijn moeder had twee banen. De enige uitweg was harder werken dan wie dan ook. »
Aaliyah knipperde verrast met haar ogen. Ze had zich nooit kunnen voorstellen dat een miljardair iets met haar gemeen zou hebben.
« Blijf zo verschijnen, » vervolgde Richard, « en misschien vind ik wel iets meer voor je dan alleen vloeren schrobben. »
Haar borstkas trok samen. Deze keer niet van angst, maar van een sprankje hoop.
Mag ik je huis schoonmaken in ruil voor een bord eten? Mijn twee jongere broers hebben erg honger », smeekte het zwarte meisje de miljardair en het onverwachte einde… « Mag ik je huis schoonmaken? »
In de daaropvolgende maanden groeide Aaliyah uit tot een vaste waarde in het landhuis. Ze kwam elke ochtend voor schooltijd en kwam na de lessen terug om tot ‘s avonds te helpen. Richard regelde een chauffeur die haar kwam ophalen, zodat ze niet kilometers heen en terug hoefde te lopen. Hij betaalde ook stilletjes de schoolmaaltijden van haar broers, hoewel Aaliyah daar pas veel later achter kwam.
