De stem was zo doordringend dat de lucht scheurde. Maya onthulde zichzelf plotseling en hield Nathaniel boven zich, zijn ogen ijzig van woede. Voordat hij geholpen kon worden, rukte hij het kind uit haar armen. De plotselinge leegte voelde als een fysieke klap.
Alleen ter illustratie:
« Onrein. »
« Walgelijk » – verplicht. « Dit is een plek die ongerept zou moeten zijn. Je presenteert het. Je verplaatst het. Maar je gebruikt het nooit. »
« Nee, alsjeblieft, » antwoordde Maya, terwijl ze zich op haar ellebogen steunde. Ik was net in slaap gevallen. Lily huilde onophoudelijk.
« Het maakt me niet uit, » zei hij kortaf. « Je bent uitgerust. Niet-bestaand. Niets. »
Zodra Lily haar losliet, schreeuwde het kind. Haar kleine handjes snakten naar adem en haar kreten waren doordringend.
“Stilte, Lily… is acceptabel, lieverd.”
« Ik ben aanwezig, » mompelde Nathaniel onzeker, maar het kind gaf nog meer aan, onrustig na de gebeurtenis, zijn wangen waren rood en zijn symptomen waren erger.
« Wat houdt haar tegen om te stoppen? » mompelde hij.
Maya’s stem was gedempt maar onverstoorbaar. « Ik heb alle mogelijkheden uitgeput. Ze valt alleen in slaap als ik haar vasthoud. Dat is alles. »
Nathaniel klemde zijn kaken op elkaar. Hij bleef roerloos liggen, onzeker of hij haar kon vertrouwen.
Het huilen van de baby wordt steeds aanhoudender.
« Geef haar terug, » zei Maya, nu op kalme toon.
Zijn ogen vernauwden zich. « Ik zei… »
Maya onderbrak haar: « Ze is bang. »
« Je maakt haar bang. Geef haar terug. »
Nathaniel gaf het woord aan, en toen aan Maya. Een vonk van klagen flitste door zijn gezicht – verwarring, besluiteloosheid en definitiefheid… nederlaag. Hij gaf het woord aan Lily.
De baby nestelde zich weemoedig tegen Maya’s borst, alsof haar lichaam zich de essentie van veiligheid herinnerde. Haar gehuil hield na dertig seconden op. Er bleven slechts een paar snikken over voordat ze in een zachte slaap viel.
Maya lag op het tapijt, lichtjes wiegend en leek afgeleid.
Alleen in de beschikbare illustratieve
« Ik begrijp je.
Ontdek meer
Home Games
Eieren
Eieren
Boodschappen
Eieren
Kopen Veiligheid en Supplementen
Eieren
Nathaniel was stil, overdag. Stilte heerste de rest van de nacht. Een paar uur later, toen Maya Lily eindelijk naar bed bracht, niet in jouw kamer. Ze bleef tot zonsopgang in een hoekje van de kinderkamer, waakzaam en babyachtig.
De volgende dag kwam mevrouw Delaney stilletjes binnen en bleef staan toen ze Maya daar zag zitten. Ze keek naar de baby en toen naar Maya.
« Ze heeft alleen intieme relaties met jou », fluisterde de oudere vrouw, bijna tegen zichzelf.
Nathaniel bleef stil tijdens het ontbijt. Zijn stropdas zat scheef, zijn koffie was onaangeroerd.
Die avond probeerden ze het opnieuw – eerst mevrouw Delaney, toen Nathaniel. Beiden hadden geen succes. Lily huilde tot haar zachte stem schor werd. Pas toen Maya met uitgestrekte armen binnenkwam, viel ze onmiddellijk stil.
De derde nacht wachtte Nathaniel buiten de deur van de kinderkamer. Aanvankelijk klopte hij niet, hij luisterde alleen. Hij huilde niet. Het enige wat hij hoorde was een zacht slaapliedje, deels geneuried en deels gefluisterd.
Eindelijk klopte hij op de deur. Maya deed open en stapte de gang in.
