In het winkelcentrum van Dallas verlaat een CEO zijn zwangere vrouw voor zijn minnares, zonder te beseffen dat haar miljardair-vader in uniform toekijkt – Page 2 – Beste recepten
ADVERTISEMENT
ADVERTISEMENT
ADVERTISEMENT

In het winkelcentrum van Dallas verlaat een CEO zijn zwangere vrouw voor zijn minnares, zonder te beseffen dat haar miljardair-vader in uniform toekijkt

 

Om de hoek, vlak bij een dure juwelierszaak, was een bewaker van een winkelcentrum al onderweg. Zijn uniform was onberispelijk, maar het was zijn doordringende blik die hem opviel. Hij had Jonathan al weken in de gaten gehouden. Want dit was niet zomaar een bewaker – dit was William Harrington, miljardair en oliemagnaat en Emily’s vervreemde vader, die undercover werkte.

Jaren geleden had William Emily gewaarschuwd voor Jonathans meedogenloze ambitie, maar ze had gekozen voor liefde in plaats van voorzichtigheid. Nu speelde de waarheid zich voor haar ogen af. Een golf van woede welde in hem op toen hij de afstand overbrugde, één hand vlak bij zijn radio, zijn houding gespannen en klaar om te handelen.

De menigte begon met hun telefoons op te nemen, en er klonk steeds meer gemompel. Jonathan, die zich plotseling bewust was van de aandacht, riep: « Bemoei je met je eigen zaken! »

Maar Williams stem sneed door de chaos heen: « Nee, meneer Miller. Dit bedrijf is van mij. »

En daarmee veranderde alles.

Emily’s hand trilde tegen haar wang terwijl de wereld om haar heen vervaagde door tranen. Het ongeboren kind in haar bewoog, alsof het verrast was door het geweld. Ze fluisterde: « Alsjeblieft, niet hier », hoewel haar smeekbede overstemd werd door het lawaai van de menigte.

Jonathan probeerde zijn kalmte te hervinden, opgezwollen door de arrogantie van een man die zijn hele leven al had gekocht en opgeblazen. « Dit is een privéaangelegenheid, » gromde hij, kijkend naar de telefoons die op hem gericht waren. « Verwijder deze video’s. Nu. »

De toeschouwers keken niet op. Een tiener mompelde: « Hij is klaar. » Anderen knikten instemmend.

William Harrington, nog steeds vermomd als bewaker, kwam dichterbij. Zijn stem was vastberaden en gezaghebbend. « Meneer, ik moet u vragen om met me mee te komen. » Op het eerste gezicht klonk het als een politieagent in een winkelcentrum die zijn werk deed. Maar voor Jonathan was er iets verontrustends aan – een gezag dat zich niet liet voordoen.

Jonathan spotte. « Weet je wie ik ben? Ik bezit de helft van de bedrijven in deze stad. Eén telefoontje en je bent werkloos. »

 

 

Als je wilt doorgaan, klik op de knop onder de advertentie ⤵️

Advertentie
ADVERTISEMENT

Laisser un commentaire