« Ik had vandaag veel werk, ik had je gezegd dat ik laat thuis zou zijn… »
« Je hebt me helemaal niets verteld! »
« Ja, dat heb ik. Meerdere keren. Het is het project waar ik aan werk… »
Aiden onderbrak me. « Wat maakt het uit, Claire. Ik heb honger. Ga je nu koken of niet? » zei hij terwijl hij naar een voetbalwedstrijd keek.
« Ik denk niet dat er nog eten over is… We moeten wat kopen. »
« Ik wacht hier, jij kunt naar de winkel gaan, » zei hij zonder zijn blik van de tv af te wenden. Dus pakte ik mijn portemonnee en vertrok.
Alleen ter illustratie. | Bron: Pexel
Op weg naar de winkel verzonk ik in gedachten. Aiden was vroeger aardig en zachtaardig; nu is hij een veeleisende man die vaak ontevreden is. Ik moet op eieren lopen als ik met hem communiceer.
« Waarom duurde het zo lang? Ik heb zo’n honger! » zei Aiden toen ik thuiskwam. Ik rende naar de keuken om te koken. Hij at in stilte en ging weer tv kijken, waardoor ik met een vieze keuken achterbleef.
Kan hij niet eens zijn eigen bord afwassen? dacht ik bij mezelf. Ik wilde niets zeggen, want ik was te moe om een gesprek te beginnen. Dus ruimde ik alles op en ging naar bed.
